Αν επισκεφθείτε το Μουσείο Ακροπόλεως, σε περίοπτη θέση βρίσκονται οι 5 Καρυάτιδες που έχουν διασωθεί από τον βράχο της Ακρόπολης.

Ένα σημείο έχει αφεθεί επίτηδες κενό, γιατί η 6η Καρυάτις βρίσκεται στο British Museum του Λονδίνου.

Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα του Ερεχθείου, οι Καρυάτιδες είναι «Έξι κόρες σε διάταξη σχήματος Π πατούν σε ένα πόδιον ύψους 1.77 μ. και στηρίζουν την οροφή της πρόστασης με το κεφάλι τους, μέσω ενός αρχιτεκτονικού μέλους που μοιάζει με καλαθόσχημο κιονόκρανο στολισμένο με ωά (αυγά).

Στην αρχή τα αγάλματα αυτά ονομάζονταν απλώς Κόρες. Η ονομασία Καρυάτιδες δόθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους.

Σύμφωνα με το ρωμαίο αρχιτέκτονα Βιτρούβιο παρίσταναν τις γυναίκες της λακωνικής πόλης Καρυών, που είχε μηδίσει κατά τους περσικούς πολέμου και τιμωρήθηκε με φόνο των ανδρών της και αιχμαλωσία των γυναικών της.

Το πιθανότερο είναι όμως ότι οι Κόρες ταυτίστηκαν με τις Καρυάτιδες παρθένες, οι οποίες τελούσαν στην πατρίδα τους γνωστούς χορούς προς τιμή της Καρυάτιδας Αρτέμιδος.

Οι έξι κόρες έχουν λυγισμένο το ένα πόδι, αυτό προς τον κεντρικό άξονα (ή πιο απλά οι τρεις αριστερές το δεξί πόδι και οι τρεις δεξιές το αριστερό πόδι). Φορούν ένα δωρικό πέπλο που σχηματίζει πτυχές ανάμεσα στα στήθη και καθώς κυλά προς τα πόδια.

Τα μαλλιά τους είναι μακριά, χτενισμένα προς τα πίσω και δεμένα χαλαρά. Οι βραχίονες λείπουν από όλες. Σύμφωνα με ρωμαϊκά αντίγραφα στο Τίβολι το ένα χέρι κρατούσε την άκρη του ρούχου και το άλλο μια φιάλη.

Οι Καρυάτιδες σήμερα βρίσκονται στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, εκτός από τη δεύτερη από αριστερά η οποία είχε απαχθεί από το λόρδο Έλγιν και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο».

Στην φωτογραφία η Καρυάτιδα απεικονίζεται να λέει: «Γεννήθηκα στην Ελλάδα. Οι αδερφές μου είναι εκεί. Είμαι Ελληνίδα και θέλω να πάω στην πατρίδα μου».

Πηγή: http://www.hellas-now.com & zouzounews

Οι θεωρίες περί μετενσάρκωσης πολλές και γνωστές. Οι οπαδοί λοιπόν της μετενσάρκωσης έχουν λόγο να πανηγυρίζουν. Τα βλέμματα όλης τη Σκωτίας έχει τραβήξει ένα νεαρής ηλικίας αγόρι που όπως εικάζεται,  σύμφωνα με δημοσιεύματα του βρετανικού τύπου, έχει μεταφυσικές ικανότητες, καθώς αποτελεί...μετενσάρκωση ενός ανθρώπου που έζησε έναν αιώνα πριν.

Πρόκειται για τον 6χρονο Κάμερον Μακόλει από την Σκωτία  ο οποίος οραματίζεται γεγονότα και καταστάσεις που ανήκουν σε άλλη εποχή και τα οποία δεν έχει ζήσει ποτέ του. Ο νεαρός Κάμερον Μακόλεϊ από την ηλικία των τριών ετών ξεκίνησε να περιγράφει στους γονείς του περίεργα σκηνικά, που περιελάμβαναν μία άλλη μητέρα με μακριά και καστανά μαλλιά, άλλα αδέρφια από τα δικά του και ένα παραθαλάσσιο σπίτι, με ένα μαύρο αυτοκίνητο μόνιμα παρκαρισμένο απ'έξω.

«Ο καιρός περνούσε και ο Κάμερον μας περιέγραφε συνεχώς περιστατικά με λεπτομέρειες με την άλλη οικογένεια και υποστήριζε ότι είχε γεννηθεί στο νησί Μπάρα της Κορνουάλης» ,δήλωσε η 42χρονη μητέρα του μικρού αγοριού. «Άρχισε να παραπονιέται πως εμείς έχουμε ένα μπάνιο, ενώ το άλλο σπίτι είχε τρία, ενώ μας έλεγε συνεχώς ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο, γιατί ξαναγυρίζουμε κάποια στιγμή, λέγοντας μας πως και πριν Κάμερον με έλεγαν»!

Η επιμονή του μικρού για να δει την πρώτη του οικογένεια και τα κλάματα του, ανάγκασε τη μητέρα του να βρει και να ενημερώσει τον διευθυντή της Κλινικής Παιδικής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια με ειδικότητα στις μετενσαρκώσεις να τους συνοδεύσει μαζί με μία κάμερα στο νησί Μπάρα.

Με το ταξίδι τους στο νησί Μπάρα, πράγματι βρήκαν το άσπρο σπίτι με τα τρία μπάνια ακριβώς έτσι όπως το περιέγραφε ο Κάμερον, αναφέρουν τα δημοσιεύματα του βρετανικού τύπου. Το σπίτι είχε εγκαταλειφθεί και μετά από έρευνα στο ληξιαρχείο βρήκαν πως η οικογένεια που περιέγραφε ο μικρός είχε ζήσει στο άσπρο σπίτι πριν πολλά χρόνια. Ο 6χρονος είδε τις φωτογραφίες της οικογένειας και αναγνώρισε τα πάντα, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για κάτι το μεταφυσικό, που ούτε ο ίδιος ο διευθυντής της Κλινικής δεν μπόρεσε να εξηγήσει.

Πηγή: TheInsider

Οι Μυκήνες αποτελούν το σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο της Πελοποννήσου και έναν από τους πιο σημαντικούς της Ελλάδας, γνωστό σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Oι Mυκήνες ήταν κατοικημένες από το 2.500 π.X. Η λαμπρότερη όμως εποχή της ιστορίας και της ακμής τους συμπίπτει με την Ύστερη Εποχή του Xαλκού από το 1600 μέχρι το 1110 π.X. περίπου. Στην περίοδο αυτή αντιστοιχούν και τα περισσότερα ορατά μέχρι σήμερα οικοδομικά λείψανα.

O λόφος των Mυκηνών, που έχει υψόμετρο 280 περίπου μέτρα από τη θάλασσα, καλύπτει μία έκταση 30 περίπου στρεμμάτων, που περικλείεται από κυκλώπεια τείχη, τα οποία ακολουθούν ουσιαστικά το φυσικό σχηματισμό του λόφου. Tο μέσο πάχος των τειχών είναι 5,20 περίπου μέτρα, ενώ το αρχικό ύψος τους υπολογίζεται στα 12 μέτρα. Το τείχος αρχικά ήταν κτισμένο με ακανόνιστους και ακατέργαστους ογκόλιθους και τα κενά, που σχηματίζονταν μεταξύ των ογκόλιθων, τα γέμιζαν με μικρότερες πέτρες και πηλό.

Αργότερα προστέθηκαν τμήματα χτισμένα με ακανόνιστους λίθους, που εφάπτονται μεταξύ τους χωρίς να αφήνουν κενά, και στην τελευταία φάση χτίζονται με πελεκημένους ογκόλιθους σε σχήμα ορθογώνιου παραλληλόγραμμου, που εφάπτονται αρμονικά μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό σημείο, όπου μπορούμε να διακρίνουμε σήμερα και τις τρεις τεχνικές κατασκευής των μυκηναϊκών τειχών, είναι το τμήμα του τείχους νοτιοδυτικά της Πύλης των Λεόντων.


Τείχη Μυκηνών

Η αρχαία πόλη των Μυκηνών ήταν χτισμένη σε σπουδαίο στρατηγικό σημείο μεταξύ δυο κορυφών, του προφήτη Ηλία και της Σάρας, που εποπτεύει τη σπουδαιότερη οδική αρτηρία μεταξύ Άργους, Φλειούντα, Νεμέας, Κλεωνών και Κορίνθου, η οποία περνούσε από τους δυτικούς πρόποδες του λόφου.

Μυκήνες – Porta di Micene, λιθογραφία, αρχές 19ου αιώνα

Ιδρυτής των Μυκηνών ήταν ο Περσέας, ο οποίος ονόμασε τη νέα πόλη Μυκήνες είτε επειδή εκεί έπεσε ο μύκης (μύκης = θήκη) του ξίφους του είτε επειδή εκεί αποκάλυψε μια πηγή με άφθονο νερό, την Περσεία πηγή, κάτω από τη ρίζα ενός μύκητα (μύκης = μανιτάρι). Άλλοι θεωρούν ότι η ετυμολογία της λέξης Μυκήνες προέρχεται από τη λέξη μυχός (= το πιο βαθύ και εσωτερικό σημείο ενός πράγματος, μιας τοποθεσίας, κλπ) και προσδιορίζει τη φυσική της θέση.

Αρχαίοι συγγραφείς αποδίδουν το όνομα Μυκήνες στην ηρωίδα Μυκήνη, κόρη του Ινάχου, μυθολογικού βασιλιά του Άργους. Τέλος κάποιοι γλωσσολόγοι τη συσχετίζουν με το τοπωνύμιο Μυκαλησσός και Μύκαλη, τα οποία θεωρούνται προελληνικά.Σύμφωνα με την αρχαιοελληνική παράδοση τον ιδρυτή των Μυκηνών Περσέα (γιο του Δία και της Δανάης) διαδέχτηκαν στο θρόνο ο γιος του Σθένελος και ύστερα ο Ευρυσθέας, γνωστός από τους άθλους του Ηρακλή, τον οποίο σκότωσε ο γιος του Ηρακλή, ο Ύλλος. Έτσι τη δυναστεία των Περσειδών διαδέχτηκε η δυναστεία των Πελοπιδών. Απόγονος της δυναστείας αυτής ήταν ο Ατρέας, πατέρας του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου και ιδρυτής της γενιάς των Ατρειδών.

Στα χρόνια της βασιλείας του Αγαμέμνονα, που ήταν αδελφός του Μενέλαου – βασιλιά της Σπάρτης- και αρχηγός της εκστρατείας στη Τροία, το κράτος των Μυκηνών έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή του. Ο Όμηρος, ο πρώτος που ανέφερε τις Μυκήνες, περιγράφει τους πλατείς δρόμους τους, τα ωραία οικοδομήματα και τον πλούτο τους.

Μετά την κάθοδο των Ηρακλειδών, η οποία πραγματοποιήθηκε στο διάστημα της βασιλείας του Tισσαμενού, ο οποίος ήταν γιος του Ορέστη και εγγονός του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, οι Μυκήνες περιήλθαν σε δεύτερη μοίρα και σημαντικότερη πόλη της αργολικής πεδιάδας αναδείχτηκε το Άργος. Διατήρησαν βέβαια την ανεξαρτησία τους και σε υστερότερους χρόνους, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι έστειλαν 80 άντρες στη μάχη των Θερμοπυλών και τετρακόσιους (μαζί με την Τίρυνθα) στις Πλαταιές, για να γραφτεί το όνομά τους στην αναθηματική πλάκα που έστησαν οι Πανέλληνες στους Δελφούς.

Το 468 π.Χ. τις κατέλαβε, ύστερα από μακρά πολιορκία, το πάντοτε εχθρικό προς αυτούς Άργος και, σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς, οι κάτοικοι κατέφυγαν οι μισοί στη Μακεδονία και οι υπόλοιποι στις Κλεωνές και στην Κερύνεια.Από τότε οι Μυκήνες ερήμωσαν. Κάποια μικρή κώμη δημιουργήθηκε κατά τον 3ο- 2ο αι. π.Χ. αλλά δεν διατηρήθηκε. Το 1ο αι. π.Χ. επισκέφτηκε τα μυκηναϊκά ερείπια ο περιηγητής Παυσανίας, ο οποίος περιέγραψε την περιοχή, αναφέροντας τα τείχη και τη Πύλη των Λεόντων, την Περσεία κρήνη, τους θησαυρούς του Ατρέα και των γιων του καθώς επίσης τους τάφους του Ατρέα, του Ευρυμέδοντα, της Ηλέκτρας, της Κλυταιμνήστρας και του Αιγίσθου. Περιηγητές επισκέφτηκαν τις Μυκήνες και στα νεότερα χρόνια και περιέγραψαν ή απεικόνισαν τα μνημεία.

Heinrich Schliemann


Ο χώρος των Μυκηνών αναδύθηκε στην επιφάνεια στα τέλη του 19ου αι. (το 1874) από τις ανασκαφές του Γερμανού Ερρίκου Σλήμαν, ο οποίος εντόπισε την περιοχή οδηγούμενος από τη περιγραφή του περιηγητή Παυσανία και από ανασκαφές, που έκαναν αργότερα Γερμανοί, Άγγλοι και Έλληνες αρχαιολόγοι. Οι ανασκαφές αυτές έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα τόσο εντός των τειχών της μυκηναϊκής ακρόπολης, όσο και στην ευρύτερη περιοχή έξω από τα τείχη.Τα πιο ενδιαφέροντα λείψανα έξω από την ακρόπολη των Μυκηνών είναι οι τάφοι όλων των ειδών, οι οποίοι δημιουργήθηκαν κατά την μακραίωνη μυκηναϊκή περίοδο. Στη μυκηναϊκή ταφική αρχιτεκτονική κυριαρχούν τρεις τύποι τάφων: ο λακκοειδής, ο θαλαμωτός και ο θολωτός.

Oι λακκοειδείς τάφοι είναι απλοί λάκκοι, οι μεγαλύτεροι και βαθύτεροι με ξερολιθιά στα πλάγια, πάνω στην οποία πατούσαν τα οριζόντια δοκάρια της στέγης του τάφου. Ο νεκρικός θάλαμος είναι υπόγειος με χτιστά τοιχώματα και πρόσβαση από πάνω. Μετά την τοποθέτηση του νεκρού το άνοιγμα καλύπτεται με ξύλινα δοκάρια και πλάκες και στο τέλος ο τάφος καλύπτεται με τεχνητή επίχωση, που σχηματίζει ένα μικρό λοφίσκο, τον τύμβο. Συχνά οι λακκοειδείς τάφοι κατασκευάζονταν κατά συστάδες, πάνω από τις οποίες σχηματιζόταν ένας ενιαίος κυκλικός τύμβος. Δύο τέτοιοι κύκλοι, ο ταφικός κύκλος Α και ο ταφικός κύκλος Β, που περιείχαν βασιλικές ταφές, βρέθηκαν στις Μυκήνες.

Ο ταφικός περίβολος Α, το νεκροταφείο των ηγεμόνων των Μυκηνών, στα νοτιοανατολικά της πύλης των Λεόντων.



Ο ταφικός κύκλος Α ήταν το βασιλικό νεκροταφείο των Μυκηναίων ηγεμόνων της πρώιμης εποχής του Μυκηναϊκού Πολιτισμού κατά τον 16ο αιώνα π.Χ.. Αρχικά βρισκόταν εκτός των οχυρώσεων των Μυκηνών και ήταν μία συστάδα λακκοειδών βασιλικών τάφων, που την περιέβαλε ένας χαμηλός περίβολος από ξερολιθιά διαμέτρου 27,50 μ. Όταν το 13ο αιώνα π.Χ χτίστηκε ψηλότερα η Πύλη των Λεόντων και το δυτικό τείχος, οι τάφοι βρέθηκαν στο βάθος ενός τεχνητού κοιλώματος.

Τότε χτίστηκε γύρω τους ένας ισχυρός επικλινής τοίχος, ο οποίος συγκράτησε την επίχωση που γέμιζε το κοίλωμα, σκέπασε τους τάφους και έφερε τον κύκλο στην στάθμη της Πύλης. Στην κορυφή του τοίχου στήθηκαν δύο ομόκεντρες σειρές από όρθιες πλάκες σε απόσταση 1,20 μ, μεταξύ τους και το διάστημα μεταξύ τους σκεπάστηκε από όμοιες πλάκες, που σχημάτισαν ένα κυκλικό θωρακείο με είσοδο στη βόρεια πλευρά, προς την Πύλη των Λεόντων. Έτσι με την επέκταση των τειχών ο ταφικός κύκλος Α συμπεριλήφθηκε στα τείχη και σήμερα βρίσκεται μέσα στην ακρόπολη, νοτιοανατολικά και σε μικρή απόσταση από την Πύλη των Λεόντων.

Προσωπίδα “του Αγαμέμνονα”

Ο χώρος ήρθε στην επιφάνεια από τον αρχαιολόγο Ερρίκο Σλήμαν το 1876 και περιλαμβάνει 6 ορθογώνιους κάθετους λακκοειδείς τάφους με διαστάσεις από 3 Χ 3,50 μ. έως 4,50 Χ 6,40 μ. Oι νεκροί θάβονταν ντυμένοι και στολισμένοι με πλούσια δώρα, χρυσά κοσμήματα και αγγεία, χάλκινα ξίφη με χρυσές και ελεφάντινες λαβές, εγχειρίδια με χρυσή και ασημένια διακόσμηση και αγγεία, που μαρτυρούν επαφές των μυκηναίων με την Kρήτη και τις Kυκλάδες, επιβεβαιώνουν το σημαντικό ρόλο που έπαιξαν οι Μυκήνες εκείνη την εποχή και δικαιώνουν τον Ομηρικό χαρακτηρισμό των Μυκηνών ως «πολύχρυσων». Ο πλούτος των κτερισμάτων μαρτυρεί την υψηλή κοινωνική θέση των νεκρών και τον πολεμικό τους χαρακτήρα. Ανάμεσα στα πλούσια ευρήματα ανακαλύφθηκε και σειρά χρυσών νεκρικών προσωπείων, ένα από το οποίο είναι γνωστό ως Μάσκα του Αγαμέμνονα. Την ονομασία έδωσε ο ίδιος ο Σλήμαν, όπως αποδείχτηκε όμως αργότερα το προσωπείο άνηκε σε ηγεμόνα, που έζησε τρεις αιώνες νωρίτερα από την εποχή του μυθικού Αγαμέμνονα.

O ταφικός κύκλος B βρίσκεται δυτικά της ακρόπολης των Μυκηνών και αποτελούσε τμήμα του προϊστορικού νεκροταφείου της περιοχής και άρχισε να χρησιμοποιείται στα τέλη της Μεσοελλαδικής περιόδου (1650 π.Χ.) και αποκαλύφθηκε το 1952. Περιβάλλεται από χτιστό κύκλο διαμέτρου 28μ. και περιλαμβάνει 24 τάφους, από τους οποίους οι 14 είναι βασιλικοί κάθετοι λακκοειδείς και οι υπόλοιποι τετράπλευροι μικροί, λαξευμένοι στο βράχο. Οι κιβωτιόσχημοι είναι μικροί τάφοι σκαμμένοι στο βράχο και περιέχουν συνήθως ένα σκελετό. Οι λακκοειδείς τάφοι είναι μεγαλύτερου μεγέθους, ορθογώνιου σχήματος και οι πλευρές τους είναι επενδυμένες με τοίχους. Οι τάφοι αυτοί περιέχουν αρκετούς σκελετούς. Οι 4 από αυτούς τους τάφους είχαν επιτύμβιες στήλες. Το έθιμο των επιτύμβιων στηλών ως σήμα για την ύπαρξη τάφου, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο, υιοθετήθηκε από τις επόμενες γενιές και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Στους λακκοειδείς βρέθηκε πλήθος κτερισμάτων και αντικείμενα, όπως προσωπίδες, χρυσά περιδέραια, όπλα, αγγεία χρυσά, ασημένια, χάλκινα, πήλινα και λίθινα καθώς και σφραγίδες κ.α. Τα σημαντικότερα που βρέθηκαν στο χώρο αυτό είναι μια μοναδική νεκρική προσωπίδα από ήλεκτρο, ένα αγγείο από κρύσταλλο με λαβή σε σχήμα κεφαλής πάπιας και ένας σφραγιδόλιθος με παράσταση γενειοφόρου. Οι λακκοειδείς τάφοι του μυκηναϊκού κόσμου εγκαταλείφθηκαν με την εμφάνιση των λαξευτών θαλαμοειδών και την εξάπλωση των θολωτών τάφων.

Οι μυκηναϊκοί θαλαμωτοί ή θαλαμοειδείς τάφοι έχουν ακανόνιστο σχήμα, λαξεύονται στο μαλακό πέτρωμα στις πλαγιές υψωμάτων και αποτελούνται από δύο τμήματα. Το δρόμο, ο οποίος κατέληγε σε μια θύρα με υπέρθυρο, και τον κυρίως θάλαμο. H είσοδος στο θάλαμο μετά την ταφή φραζόταν με ξερολιθιά, την οποίαν αφαιρούσαν και ξανάχτιζαν για κάθε νέα ταφή. Oι θάλαμοι ήταν διαφόρων μεγεθών και σχημάτων, συνήθως τετράπλευροι και κάποτε στρογγυλοί, και ήταν σκαμμένοι μέσα σε πέτρωμα αρκετά μαλακό ώστε να σκάβεται και αρκετά συμπαγές ώστε να μη βυθίζεται. Κάποιοι απ’ αυτούς περιλάμβαναν και ένα πλευρικό ταφικό δωμάτιο.

Οι θαλαμωτοί ήταν μάλλον οικογενειακοί τάφοι, χρησιμοποιούνταν από τα μεσαία στρώματα του πληθυσμού και κατασκευάζονταν κατά συστάδες σχηματίζοντας νεκροταφεία. Υπάρχουν όμως και αρκετοί μεμονωμένοι θαλαμωτοί τάφοι διασκορπισμένη στην ευρύτερη περιοχή του μυκηναϊκού χώρου. H δυτική πλαγιά του λόφου της ακρόπολης των Μυκηνών, ο λόφος της Παναγίτσας και ολόκληρη η περιοχή βόρεια και δυτικά της είναι κυριολεκτικά διάτρητες από τάφους λακκοειδείς, θαλαμοειδείς και θολωτούς. Συνολικά οι αρχαιολόγοι έχουν σκάψει περισσότερους από 130 τέτοιους τάφους γύρω στην ακρόπολη των Μυκηνών, ο ακριβής αριθμός τους όμως είναι άγνωστος.

Οι αρχαιολόγοι Λέβεντορ, Ντέρπφελντ και Σλήμαν στις Μυκήνες το 1885.

Οι θολωτοί τάφοι είναι υπόγειοι, διαθέτουν δρόμο, καλύπτονται με τεχνητή επίχωση, τον τύμβο, και συγκαταλέγονται χωρίς αμφιβολία στα πιο λαμπρά αρχιτεκτονήματα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Συνολικά, οι θολωτοί τάφοι που έχουν βρεθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα είναι 120. Οι μεγαλύτεροι απ’ αυτούς θεωρούνται σημαντικά αρχιτεκτονικά επιτεύγματα, καθώς οι θολωτές κατασκευές αντιμετώπιζαν σοβαρά στατικά προβλήματα, όταν η διάμετρός τους ξεπερνούσε τα 6 μ. Συγκεκριμένα το στόμιό τους κινδύνευε να καταρρεύσει από το υπερβολικό βάρος του υπέρθυρου. Μια προστατευτική τεχνική που εφαρμόστηκε για να αποφευχθεί αυτό το πρόβλημα ήταν η επινόηση του ανακουφιστικού τριγώνου, που μετέφερε το βάρος του υπέρθυρου στις παραστάδες και στις πλευρές της θόλου.

Πρόκειται για υπόγεια κυκλικά κτίσματα με ισόδομους λίθους και σχήμα κωνικό. Διαθέτουν και αυτοί δρόμο, θύρα και στόμιο. Ο μακρύς δρόμος είναι σκαμμένος οριζόντια στην πλαγιά λόφου και μέσω του στομίου οδηγεί σ’ ένα θάλαμο κυκλικής κάτοψης, στεγασμένο με θόλο. Ο δρόμος ήταν διαμορφωμένος ανάλογα με το μέγεθος και την ποιότητα της κατασκευής των τάφων, ως μια μικρή δίοδος λαξεμένη στο βράχο ή μια επιμελημένη λιθόκτιστη κατασκευή. Τα τοιχώματα του δρόμου είναι κάθετα. Μετά από κάθε ταφή έφραζαν την εξωτερική άκρη (στόμιο) του δρόμου με πέτρες και γέμιζαν το εσωτερικό του με χώμα.

Η είσοδος και ο θάλαμος είναι οικοδομημένοι με ογκόλιθους, άλλοτε πάνω από την επιφάνεια του εδάφους, οπότε σκεπάζονται με χώμα δίνοντας την όψη τύμβου, και άλλοτε σε βαθύ κυκλικό σκάμμα ανοιγμένο στην πλαγιά ενός λόφου. Η είσοδος είναι μνημειακή, με χτιστές παραστάδες, μονολιθικά ανώφλια και υπέρθυρα με ανακουφιστικό τρίγωνο. Η είσοδος των θόλων σφραγιζόταν συνήθως με τοίχο και πολύ σπάνια με θύρα. Ιδιαίτερη επιμέλεια έδιναν στην κατασκευή της πρόσοψης, παρόλο που η είσοδος ήταν μόνο για ένα μικρό διάστημα ορατή, από τη στιγμή της αποπεράτωσης του τάφου μέχριτον πρώτο ενταφιασμό.

θόλος είναι χτισμένος με μεγάλες πλάκες τοποθετημένες κατά στρώσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε στρώση να εξέχει λίγο περισσότερο προς το εσωτερικό του θόλου από την αμέσως κατώτερή της (εκφορικό σύστημα), έτσι ώστε το άνοιγμα να στενεύει προς τα πάνω, έως ότου έμενε μόνο μια οπή. Ο μεγάλος λίθος της κορυφής του θόλου, που έκλεινε την οπή, λέγεται «κλειδί», επειδή εξασφαλίζει τη συνοχή σ’ ολόκληρο το οικοδόμημα.

The Citadel of Mycenas.

Οι θόλοι είναι κυκλικοί στην κάτοψη με διάμετρο που ποικίλλει από τα 3,50 μ. έως τα 14,50 μ και, επειδή θυμίζουν εσωτερικά κυψέλη, ονομάζονται και κυψελόσχημοι. Γύρω από τη θόλο συσσωρεύονταν χώματα και πέτρες για να είναι ανθεκτική στις πιέσεις και ενδιαμέσως έμπαινε μια επίστρωση πηλού για στεγανοποίηση. Οι λάκκοι που βρίσκονται στο δάπεδό τους χρησίμευαν ως τάφοι ή ως εγκαταστάσεις για την υποδοχή νεκρικών σπονδών και προσφορών. Στην περίμετρο των θόλων προστίθενται μερικές φορές και ορθογώνιοι θάλαμοι που χρησιμοποιούνταν ως νεκρικοί θάλαμοι. Οι τάφοι καλύπτονταν από ένα τεχνητό λοφίσκο από χώμα και πέτρες, σαν τύμβο, που προστάτευε την κατασκευή από τη φυσική φθορά και μαζί με τη στήλη, που τοποθετούσαν στη συνέχεια, λειτουργούσε και ως ταφικό σήμα.

Oι λακκοειδείς τάφοι ανάγονται στην περίοδο 1600-1500 π.X. , οι παλαιότεροι θολωτοί φθάνουν στα 1500 π.X. και εξακολουθούν να κατασκευάζονται έως το 13ο αι. π.X., ενώ οι θαλαμοειδείς είναι περίπου σύγχρονοι με τους θολωτούς, αλλά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ακόμη και στον 12ο αι. π.X. Γενικά οι τάφοι ήσαν οικογενειακοί. Στο σύνολό τους ανήκουν σε ανθρώπους διαφόρων τάξεων, εποχών και κατηγοριών και δείχνουν την συνέχεια της κατοικήσεως του τόπου καθώς και ότι ο πληθυσμός του ευημερούσε και διέθετε πολύτιμα προσωπικά αντικείμενα, πολλά από τα οποία τα είχαν εισάγει από το εξωτερικό. Κάθε θολωτός τάφος ανήκει σε μια μόνο οικογένεια και μπορεί να θεωρηθεί τάφος ατομικός, προορισμένος για τον ηγεμόνα και τα μέλη της οικογένειάς του. Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για τάφους βασιλικούς ή για τάφους υψηλών αξιωματούχων και αποτελούν ένδειξη εξέχουσας θέσης στην κοινωνική ιεραρχία.

Εννέα θολωτοί τάφοι βρέθηκαν στις Μυκήνες (Τάφος του Αίγισθου, Τάφος Επάνω Φούρνου, Τάφος των Κυκλώπων, Τάφος Παναγιάς, Τάφος Κάτω Φούρνων, Τάφος των Λεόντων, Τάφος των Δαιμόνων, ο Θησαυρός του Ατρέως και ο Τάφος της Κλυταιμνήστρας) και χρονολογούνται μεταξύ 1550 και 1200 π.Χ. , ενώ η απόδοσή τους σε συγκεκριμένα μέλη των μυθολογικών δυναστειών από τον Ερρίκο Σλήμαν είναι εντελώς φανταστική.

Έξι από τους εννέα θολωτούς τάφους των Mυκηνών βρίσκονται στις πλαγιές της Παναγίτσας και των γύρω της υψωμάτων, ενώ οι άλλοι τρεις, του Aιγίσθου, της Kλυταιμνήστρας και των Λεόντων, χτίστηκαν στους πρόποδες της ακρόπολης, κοντά στην πύλη των Λεόντων, και βρίσκονται σήμερα εντός του αρχαιολογικού χώρου. Οι παλαιότεροι (Τάφος του Αιγίσθου, Τάφος Επάνω Φούρνου, Τάφος των Κυκλώπων) χρονολογούνται στην περίοδο 1600-1400 π.Χ.. Μια δεύτερη ομάδα (Τάφος Παναγιάς, Τάφος Κάτω Φούρνων, Τάφος των Λεόντων) χρονολογείται στην περίοδο 1400-1300 π.Χ. Στην περίοδο 1300-1200 π.Χ. ανήκουν ο Τάφος των Δαιμόνων, ο Θησαυρός του Ατρέως και ο Τάφος της Κλυταιμνήστρας, που είναι οι νεότεροι.


Κάτοψη της περιοχής των Μυκηνών με τους θολωτούς τάφους: 1. Θησαυρός του Ατρέα 2. Τάφος της Κλυταιμνήστρας 3. Τάφος του Αίγισθου 4. Τάφος των Λεόντων 5. Τάφος των Δαιμόνων 6. Τάφος των Κυκλώπων 7. Τάφος κάτω Φούρνος 8. Τάφος πάνω Φούρνος 9. Τάφος της Παναγίτσας

Κάτοψη της περιοχής των Μυκηνών με τους θολωτούς τάφους.

1. Θησαυρός του Ατρέα 2. Τάφος της Κλυταιμνήστρας 3. Τάφος του Αίγισθου 4. Τάφος των Λεόντων 5. Τάφος των Δαιμόνων 6. Τάφος των Κυκλώπων 7. Τάφος κάτω Φούρνος 8. Τάφος πάνω Φούρνος 9. Τάφος της Παναγίτσας

Ο θησαυρός του Ατρέα

Ο θησαυρός του Ατρέα που παλιότερα τον ονόμαζαν και τάφο του Αγαμέμνονα είναι το πιο μνημειώδες κτίσμα της μυκηναϊκής εποχής και διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους και τελειότερους μυκηναϊκούς θολωτούς τάφους και τον πιο εντυπωσιακό από τους 9, που συνολικά έχουν βρεθεί στις Μυκήνες. Δέσποζε στα ΝΔ της ακρόπολης των Μυκηνών, επάνω στον οδικό άξονα που συνέδεε τις Μυκήνες με το Ηραίο του Άργους. Χρονολογείται μεταξύ 1350-1250 π.Χ. και θεωρείται μαζί με την Πύλη των Λεόντων, με την οποίαν είναι σύγχρονος, από τα λαμπρότερα και εντυπωσιακότερα δείγματα της μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής στην εποχή της ακμής της. Χρησιμοποιήθηκε για την ταφή κάποιου σημαντικού μέλους της βασιλικής οικογένειας των Μυκηνών και από την εποχή του περιηγητή Παυσανία (2ος αιώνας μ.Χ.), οι κάτοικοι της περιοχής γνώριζαν το μνημείο ως «θησαυρό του Ατρέα», δηλαδή ως θησαυροφυλάκιο του ιδρυτή της μυθικής μυκηναϊκής ακρόπολης.

Σχεδιαστική τομή του θησαυρού του Ατρέως

Ένας δρόμος λαξευμένος στο βράχο με μήκος 36μ. και πλάτος 6μ. οδηγεί στην είσοδο του τάφου, που έκλεινε με μια ξύλινη, δίφυλλη και πιθανόν επενδυμένη με χαλκό θύρα. Η πρόσοψη έχει ύψος 10,50μ., ενώ η είσοδος έχει ύψος 5,40μ. και πλάτος 2,66μ. στο κάτω μέρος της και 2,46 επάνω. Ήταν διακοσμημένη με ημικίονες, από τους οποίους σήμερα σώζονται μόνο οι τετράγωνες βάσεις δεξιά και αριστερά από την είσοδο. Το υπέρθυρο της εισόδου αποτελούν δύο τεράστιοι λίθοι, από τους οποίους ο εσωτερικός έχει μήκος 8 μ., πλάτος 5 μ. και βάρος περίπου 120 τόνων.

O δρόμος του τάφου ντύθηκε με λείους προσεκτικά κομμένους και καλοταιριασμένους ογκολίθους σε οριζόντιες ισοδομικές στρώσεις, που συνεχίζονται στην πρόσοψη και στη θόλο. Πρόκειται για ξηρολιθιά με λίθινους όγκους τέλεια προσαρμοσμένους μεταξύ τους, χωρίς συγκολλητικό υλικό. Μερικοί έχουν τεράστιες αναλογίες και ένας έχει μήκος 6 μέτρα και 1,2 μέτρα ύψος. Το βάθος της εισόδου είναι 5,20μ. Στις δύο πλευρές της εισόδου διατηρούνται βάσεις, όπου στηρίζονταν ημικιόνια. Στην κορυφή υπάρχει ανακουφιστικό τρίγωνο, που χρησίμευε για την εξουδετέρωση των πιέσεων. Γλυπτή διακόσμηση, που σήμερα δεν υπάρχει, κάλυπτε το ανώτερο τμήμα της και το άνοιγμα του ανακουφιστικού τριγώνου.


Ο θησαυρός του Ατρέα

Κατόπιν εισερχόμαστε στο μεγάλο θάλαμο, ο οποίος είναι στρογγυλός με μια θόλο ύψους 13,30 μέτρων και διαμέτρου 14,60 μέτρων, καλύπτεται με κυψελοειδή θόλο και είναι κτισμένος με 33 αλλεπάλληλες σειρές από λείους επιμήκεις λίθους, τέλεια συναρμολογημένους κατά το εκφορικό σύστημα, ώστε ο καθένας να εξέχει ελάχιστα από τον κατώτερο και να στενεύει προς την κορυφή, για να καταλήξει σε ένα στενό άνοιγμα. Ο τελευταίος λίθος, το «κλειδί», φράζει την οπή στην κορυφή της θόλου εξασφαλίζοντας την ισορροπία και τη συνοχή της. Το εσωτερικό της θόλου διακοσμούσαν χάλκινοι ρόδακες στους αρμούς των λίθων, από τους οποίους έχουν παραμείνει στη θέση τους μόνο τα καρφιά από την τρίτη σειρά και επάνω. Στη βόρεια πλευρά της θόλου ανοίγεται μικρός, ορθογώνιος, πλευρικός θάλαμος, λαξευμένος στο βράχο (6,50Χ6 μ. και 5 μ. ύψος), όπου έμπαινε κανείς από στενή είσοδο με ανακουφιστικό τρίγωνο στο υπέρθυρο. Στο δάπεδο του θαλάμου, που είναι φυσικός βράχος, ήταν λαξευμένοι δύο λάκκοι, ενώ δύο λίθινες βάσεις δείχνουν ότι και εδώ υπήρχαν κίονες. Η όλη κατασκευή πάνω από τη θόλο καλυπτόταν με τύμβο, που δημιουργήθηκε με τη συσσώρευση χωμάτων και στηριζόταν στη βάση του περιμετρικά με τοίχο κτισμένο στην πρόσοψη με ορθογώνιους πωρόλιθους.

Oι αρμονικές αναλογίες, που παρά το κολοσσιαίο του μέγεθος τον συγκρατούν στην ανθρώπινη κλίμακα, η επιβλητική και κομψή πρόσοψή του, η αγέρωχη ανάταση της εσωτερικής του καμπύλης και η θαυμάσια ποιότητα της κατασκευής του τον κατατάσσουν στα λαμπρότερα ταφικά μνημεία όλων των αιώνων. Ο επισκέπτης βλέποντας την είσοδο του τάφου αναλογίζεται τη δύναμη των βασιλιάδων, που έχτιζαν τέτοια επιβλητικά μνημεία στην εποχή του χαλκού, και αναρωτιέται πόσους θησαυρούς έθαβαν μαζί με τους άρχοντες στα επιβλητικά αυτά κοιμητήρια. Το μνημείο αυτό μετά τη μυκηναϊκή εποχή δε χρησιμοποιήθηκε πια ως τάφος. Όταν τον επισκέφθηκε ο Παυσανίας το 2ο αιώνα μ.Χ., είχε ήδη λεηλατηθεί και ήταν εν μέρει καταχωμένος. Στους επόμενους αιώνες κάποιοι βοσκοί τον χρησιμοποιούσαν ως καταφύγιο και αφαίρεσαν το «κλειδί», για να έχει διέξοδο ο καπνός από τις φωτιές τους, που άφησε τα ίχνη του στις παρειές της θόλου.

Θολωτός τάφος

Ο τάφος της «Κλυταιμνήστρας»

Ο θολωτός τάφος, που είναι γνωστός με το συμβατικό όνομα “τάφος της Κλυταιμνήστρας”, είναι ο νεότερος από τους τάφους των Μυκηνών, ο δεύτερος σε μέγεθος μετά τον τάφο του Ατρέα και απλούστερος στην κατασκευή του. Βρίσκεται έξω από την Ακρόπολη, αλλά εντός του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών, είναι λίγο μεταγενέστερος από το “Θησαυρό του Ατρέως” και χρονολογείται γύρω στα 1220 π.Χ.

Ο τάφος της «Κλυταιμνήστρας»

Ο τάφος αυτός καλά κρυμμένος, έμεινε αθέατος στους μυκηναϊκούς και ιστορικούς χρόνους και ένα μικρό ελληνιστικό θέατρο κτίσθηκε στην επίχωση του δρόμου του. Μια σειρά από τα καθίσματα του θεάτρου διατηρείται μέχρι σήμερα δεξιά και αριστερά του δρόμου του τάφου. Έμεινε άγνωστος μέχρι το 1809 και ανακαλύφτηκε τυχαία από τους χωρικούς, που έχτιζαν το υδραγωγείο του Χαρβατιού, όπως λεγόταν τότε το σημερινό χωριό Μυκήνες. Το υδραγωγείο πέρασε τυχαία πάνω από τη θόλο του τάφου και βρέθηκε η πλάκα, που κάλυπτε το άνοιγμα της κορυφής του. Ο τότε πασάς του Ναυπλίου Βελή έδωσε διαταγή να γκρεμίσουν το ψηλότερο τμήμα της θόλου και από εκεί άδειασαν τον τάφο. Αν και δε γνωρίζουμε τι βρήκαν, η φαντασία των χωρικών δημιούργησε το μύθο των θησαυρών, που για τη μεταφορά τους χρειάστηκαν πολλά ζώα.

Αφού καταστράφηκε και συλήθηκε από τον Βελή πασά του Ναυπλίου, οι βροχές και οι κακοκαιρίες αποτελείωσαν το έργο, έως ότου το 1951 αναστηλώθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Τώρα φαίνεται όπως πραγματικά ήταν, εφάμιλλος του “Θησαυρού του Ατρέως” με την εξαιρετική του κατασκευή, τον ωραίο δρόμο και τη μεγαλοπρεπή είσοδο. Ο δρόμος του έχει μήκος 37μ. και πλάτος 6μ. Τα πλευρά του δρόμου είναι ντυμένα με κανονικά κομμένους ισοϊψείς δόμους, όπως και η θόλος. H πρόσοψή της έχει θύρα με τριπλό κατώφλι και κουφιστικό τρίγωνο φραγμένο εξωτερικά με γλυπτές λίθινες πλάκες και εσωτερικά με ελαφρό ξερότοιχο. Ήταν πλαισιωμένη με ραβδωτά ημικιόνια από γυψόλιθο από τα οποία σώθηκαν στη θέση τους μόνο οι βάσεις. Ελάχιστα στοιχεία σώζονται από τον γλυπτό διάκοσμο της πρόσοψης. Το στόμιο με μήκος 5,40 μ. έκλεινε με δίφυλλη θύρα, όπως δείχνουν οι κοιλότητες της στρόφιγγας στο υπέρθυρο.

Ο θάλαμός του έχει διάμετρο 13,50μ. και το ύψος της μετά την αναστήλωσή της φτάνει τα 13 μ. Μέχρι το ύψος των 8,55 μ. η θόλος διατηρείται στην αρχική της μορφή. Το ανακουφιστικό τρίγωνο στο εσωτερικό του θαλάμου κλείνει με τοίχο. Αξιοσημείωτο είναι ότι έχει σύστημα αποχέτευσης των ομβρίων. Δε γνωρίζουμε ποιοι τάφηκαν σ’ αυτό το μνημείο, αλλά η φαντασία των χωρικών του χάρισε το όνομα της βασίλισσας Κλυταιμνήστρας.

Ο τάφος του Αίγισθου

Πολύ κοντά στον τάφο της Κλυταιμνήστρας, προχωρώντας στα νότια και αριστερά στο μονοπάτι, σε βαθύτερο επίπεδο, συναντάμε έναν άλλο τάφο, που είναι γνωστός με το όνομα τάφος του Αιγίσθου. Η ονομασία και αυτού του τάφου είναι συμβατική.


Ο τάφος του Αίγισθου

Ο τάφος του Αιγίσθου ανήκει στον πρώτο τύπο των θολωτών και ίσως χτίστηκε στο 1500 π.Χ. Το ύψος της θόλου του υπολογίζεται στα 14,50 μ. και για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν μικρότεροι λίθοι. Ο θάλαμος έχει διάμετρο γύρω στα 13,50 μ. Η κορυφή του θόλου και του τάφου αυτού έχει καταρρεύσει έως το ύψος των 8μ. Μόνο από το τμήμα που έχει απομείνει διδασκόμαστε τον τρόπο της κατασκευής της θόλου. Είναι χτισμένη από ξερολιθιά, αλλά με μεγαλύτερες πέτρες και είναι ο μόνος από τους τάφους της εποχής του (Kυκλώπειος, Eπάνω Φούρνος, Aίγισθος) που διατήρησε την ανωδομή της προσόψής του.

Ο δρόμος του λαξευμένος σε μαλακό φυσικό πέτρωμα έχει πλάτος 4-5 μ. και μήκος 22 μ. Αργότερα τα τοιχώματα του δρόμου επενδύθηκαν στα σημαία που το πέτρωμα ήταν χαλαρό και κατασκευάστηκε μία δεύτερη πρόσοψη από αμυγδαλόπετρες και πωρόλιθους, που σκέπασε την παλιά και που διατηρείται σήμερα μόνο στην δεξιά παραστάδα. O τάφος είχε συληθεί ήδη κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Τα τελευταία χρόνια έγιναν έργα για τη διαμόρφωση των πρανών του δρόμου, την καθαίρεση σαθρών τμημάτων της λιθοδομής του θόλου και τη στερέωση του στομίου, επειδή διαπιστώθηκε ότι υπάρχει έντονη παραμόρφωση και απόκλιση περίπου 28 εκ. από την κατακόρυφο της δυτικής και ανατολικής ακμής των εσωτερικών παραστάδων και είχαν θραυστεί οι δυο από τους 3 μεγαλίθους στο υπέρθυρο του στομίου. Ο τάφος πήρε αυθαίρετα το όνομα του Αίγιστου, ο οποίος έζησε γύρω στο 1200 π.Χ., ενώ ο τάφος χρονολογείται στο 1500 π.Χ.

Ο τάφος των Λεόντων



Ο τάφος των Λεόντων

Ο τρίτος θολωτός τάφος που βρίσκεται εντός του σημερινού αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών είναι ο λεγόμενος τάφος των Λεόντων, βόρεια από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, στο δρόμο που οδηγεί στο σημερινό μουσείο των Μυκηνών και σε μικρή απόσταση απ’ αυτό. Η ονομασία του είναι συμβατική και οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι βρέθηκε πολύ κοντά στην πύλη των Λεόντων. Χρονολογείται στο 1350 π.X. και έχει δρόμο με επένδυση από ισοδομικούς πωρόλιθους. Το ανώφλι του είναι τετραπλό από αμυγδαλόπετρες, ενώ εσωτερικά, στο πλευρό της εισόδου και σε μία ζώνη στα θεμέλια, είναι χτισμένος με ισοδομικούς κροκαλοπαγείς ογκολίθους.

Οι 4 αυτοί θολωτοί τάφοι των Μυκηνών είναι οι γνωστότεροι, γιατί βρίσκονται μέσα στο σημερινό αρχαιολογικό χώρο οι τρεις απ’ αυτούς (Αίγισθου, Κλυταιμνήστρας, Λεόντων) και στην ανατολική πλαγιά του λόφου της Παναγίτσας, αριστερά του δρόμου που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο, ο τέταρτος και πιο γνωστός, ο θησαυρός του Ατρέα. Οι υπόλοιποι 5 σωζόμενοι θολωτοί τάφοι των Μυκηνών παραμένουν άγνωστοι στους πολλούς, γιατί βρίσκονται στη δυτική πλαγιά του λόφου της Παναγίτσας μέσα στους ελαιώνες της περιοχής. Η προσπέλαση σε τρεις απ’ αυτούς γίνεται από τον αγροτικό ασφαλτόδρομο, που ξεκινάει από το κέντρο του σημερινού οικισμού των Μυκηνών ή από το σημερινό νεκροταφείο των Μυκηνών και διασχίζει τον ελαιώνα στη δυτική πλαγιά του λόφου της Παναγίτσας με κατεύθυνση βορειοδυτικά. Σε απόσταση 1.000 περίπου μέτρων από τη μια ή την άλλη αφετηρία του δρόμου βρίσκονται ο τάφος των Δαιμόνων και ο τάφος των Κυκλώπων.

O Tάφος των Δαιμόνων



O Tάφος των Δαιμόνων

Πρόκειται για σπουδαίο μνημείο, που χτίστηκε την ίδια περίοδο (μέσα 13ου αι. π.X.) με τους τάφους του Aτρέα και της Kλυταιμνήστρας και διατηρεί ανέπαφη τη θόλο του. Βρίσκεται μέσα στον ελαιώνα, 50 περίπου μέτρα πάνω από το δρόμο, χωρίς όμως να είναι ορατός από το δρόμο και, καθώς δεν υπάρχει καμιά σήμανση, είναι αδύνατο να τον εντοπίσει κανείς, αν δεν τον ξέρει, όσες φορές και αν περάσει από το δρόμο αυτό. O Tάφος των Δαιμόνων είναι ο παλαιότερος και ο μικρότερος της ομάδας αυτής και από τους πιο καλά διατηρημένους.

Ένας δρόμος μήκους 15 μέτρων και πλάτους 3 μέτρων οδηγεί στην είσοδο του τάφου, που έχει 3 μέτρα βάθος και 3 μέτρα ύψος και είναι χτισμένη με 8 σειρές κανονικούς λίθους. Tα πλευρά του δρόμου του έχουν επένδυση από μικρές, σχετικά ακατέργαστες πέτρες, οι παραστάδες της προσόψεως είναι χτισμένες από τετραγωνισμένους, ισοδομικά τοποθετημένους αμυγδαλόλιθους και το στόμιό του φραζόταν από ξύλινη θύρα.

Το υπέρθυρο αποτελείται από 2 ογκόλιθους από αμυγδαλόπετρα. H θόλος του έχει διάμετρο. 8,40 μέτρα και αποτελείται από 27 συμμετρικά κομμένες ισοδομικές στρώσεις από αμυγδαλόλιθο, προσαρμοσμένες στην εσωτερική καμπύλη της. Στο δάπεδο του θαλάμου διακρίνονται σκαμμένοι τάφοι, όπου είχαν τοποθετηθεί νεκροί. Tο κουφιστικό τρίγωνο είναι φραγμένο εμπρός από πλάκες με το ίδιο υλικό. Οι χωρικοί τον ονομάζουν και τάφο του Ορέστη, αλλά δεν είναι ο τάφος εκείνου του βασιλιά, γιατί χτίστηκε στο πρώτο μισό του 13ου αι. π.Χ., ενώ ο Ορέστης βασίλεψε στις αρχές του 12ου αιώνα.

Ο τάφος των Κυκλώπων


Ο τάφος των Κυκλώπων

Στο ίδιο σημείο και σε απόσταση 40 περίπου μέτρων νοτιότερα του τάφου των Δαιμόνων βρίσκονται τα ερείπια του τάφου των Κυκλώπων. Οι τοίχοι του δρόμου, που οδηγεί στον τάφο, έχουν καταρρεύσει, όπως και η είσοδος του τάφου, που τη φράζουν οι ογκόλιθοι του υπέρθυρου. Ο θάλαμος με διάμετρο 9 περίπου μέτρα διατηρεί τους τοίχους του από ακατέργαστες σχετικά πέτρες, που δείχνουν ότι ο τάφος χρονολογείται στην πρώιμη περίοδο (1600- 1400 π.Χ.). Η θόλος του έχει καταρρεύσει, όπως και ένα κομμάτι του τοίχου στη βορειοδυτική πλευρά του θαλάμου. Πολλές από τις πέτρες του τάφου είναι σωρευμένες ως μαντρότοιχοι δεξιά και αριστερά του δρόμου του! Επανερχόμενος στον ασφαλτόδρομο ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει Δεξιά και αριστερά του δρόμου θαλαμωτούς τάφους και λακκοειδείς τάφους, οι οποίοι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ο τάφος κάτω Φούρνος


Ο τάφος κάτω Φούρνος

Συνεχίζοντας τον ασφαλτόδρομο και σε απόσταση 500 περίπου μέτρων από το σημείο που βρίσκονται οι δυο αυτοί τάφοι συναντάμε 30 μέτρα αριστερά του δρόμου μέσα στις ελιές τον τάφο κάτω Φούρνος. Ανήκει στη δεύτερη ομάδα και είναι σύγχρονος με τον τάφο των Λεόντων και τον τάφο της Παναγίτσας (1400-1300 π.Χ.). Ο δρόμος που οδηγεί στην είσοδο έχει μήκος 12 μέτρα και πλάτος 3 μέτρα με τις πλευρές του χτισμένες με μεγάλους παραλληλόγραμμους λίθους που, επειδή κινδυνεύουν να καταρρεύσουν, έχουν στηριχτεί με ξύλινες αντηρίδες από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία τα τελευταία χρόνια. Η είσοδος του τάφου, χτισμένη με παρόμοιους με το δρόμο, αλλά μεγαλύτερους λίθους, έχει μήκος 3,50 μέτρα και ύψος 4 μέτρα και διατηρεί στην κορυφή της το υπέρθυρο, που αποτελείται από 2 μεγάλους αμυγδαλωτούς ογκόλιθους και έναν μικρότερο. Ο θάλαμος έχει διάμετρο 10 περίπου μέτρων και είναι χτισμένος από μικρότερους κανονικού σχήματος λίθους σε 25 σειρές μέχρι το ύψος του υπέρθυρου.

Ο τάφος πάνω φούρνος


Ο τάφος πάνω φούρνος

Βρίσκεται στη δυτική πλαγιά του λόφου της Παναγίτσας και είναι προσβάσιμος από ένα χωματόδρομο, που ξεκινάει από τη νοτιοδυτική άκρη του πάρκινγκ των Μυκηνών απέναντι από την σημερινή είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, κατηφορίζει ως τον τάφο και συνεχίζει περνώντας από την ανατολική πλευρά του τάφου. Χρονολογείται στους παλαιότερους τάφους και είναι χτισμένος την ίδια εποχή με εκείνον του Αιγίσθου και των Κυκλώπων, την περίοδο 1600-1400 π.Χ. Ο διάδρομος με προσανατολισμό νοτιοανατολικό έχει μήκος 14 περίπου μέτρα και ήταν χτισμένος με ξερολιθιά, που στο μεγαλύτερο μέρος της έχει καταρρεύσει και είναι σήμερα αδιάβατος, αφού είναι γεμάτος μπάζα και αγριόχορτα. Η είσοδος είναι στενή σε σχέση με τους υπόλοιπους τάφους (1,5-2 μέτρα), αλλά το ύψος της φτάνει τα 4 μέτρα. Στην κορυφή της διατηρείται 1 μεγάλος και 1 μικρότερος ογκόλιθος, που αποτελούσαν το υπέρθυρο μαζί με 1 ακόμα μεγάλο ογκόλιθο, που βρίσκεται πεσμένος στο εσωτερικό του θαλάμου. Ο θάλαμος έχει διάμετρο 12 περίπου μέτρα και είναι χτισμένος με ακανόνιστους λίθους, που στερεώνονται με μικρές σφήνες και λάσπη, δείγμα της παλαιότερης αρχιτεκτονικής των μυκηναϊκών τοιχών.

Ο τάφος της Παναγίτσας


Ο τάφος της Παναγίτσας

Βρίσκεται κι αυτός στη δυτική πλαγιά του λόφου της Παναγίτσας, κάτω ακριβώς από το σημερινό εξωκλήσι, που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου και από το οποίο προφανώς πήρε το όνομά του και ο λόφος και ο συγκεκριμένος τάφος. Ανήκει στη δεύτερη ομάδα τάφων και είναι σύγχρονος με τους τάφους του Kάτω Φούρνου και των Λεόντων, που ανάγονται στο 1450 π.X. περίπου. Είναι κατασκευασμένος από μεγαλύτερες και κανονικότερες πέτρες, με ανώφλια κομμένα, ώστε να προσαρμόζονται στην εσωτερική καμπύλη της θόλου. Είχε κι αυτός κουφιστικό τρίγωνο, πρόσοψη από πελεκημένους ισοδομικούς αμυγδαλόλιθους και δρόμο με επένδυση ξερολιθιάς. Οι 5 τελευταίοι τάφοι στη δυτική πλαγιά του λόφου της Παναγίτσας είναι εγκαταλελειμμένοι, άγνωστοι στους περισσότερους, χαμένοι μέσα σε κτήματα με ελιές και χρειάζεται σίγουρα οδηγό όποιος επιθυμεί να τους επισκεφτεί. Είναι δύσκολο να κατανοήσει και να εξηγήσει κανείς την αδιαφορία των υπευθύνων γι αυτά τα τόσο σημαντικά μνημεία, που έχουν αφεθεί στην τύχη τους και στη φθορά του χρόνου. Χωρίς σήμανση και χωρίς συντήρηση καταρρέουν απροστάτευτα, ενώ κακοποιήθηκαν από περαστικούς και ντόπιους και πολλές φορές οι πέτρες τους χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή μαντρότοιχων από τους ιδιοκτήτες των κτημάτων, μέσα στα οποία βρίσκονται, αφού έχουν κηρυχθεί ως προστατευόμενοι αρχαιολογικοί χώροι, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουν απαλλοτριωθεί και κινδυνεύουν από την εγκατάλειψη, τη βλάστηση και την υγρασία.

Οι μεγαλοπρεπείς και επιβλητικές αυτές ταφικές κατασκευές αποτυπώνουν την επιθυμία των ανθρώπων να τοποθετούν το νεκρό σε μια μνημειώδη κατασκευή αντίστοιχη με την επίγεια κατοικία του. Οι θολωτοί τάφοι της μυκηναϊκής εποχής, που συγκαταλέγονται χωρίς αμφιβολία στα πιο λαμπρά αρχιτεκτονικά επιτεύγματα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, αντιπροσωπεύουν για την Ελλάδα ό,τι εκπροσωπούν για την Αίγυπτο οι πυραμίδες. Οι μνημειώδεις διαστάσεις, αντοχή στο χρόνο, προηγμένη τεχνολογία, την αγωνία του ανθρώπου να χτίσει μια άφθαρτη αιώνια κατοικία και να προβάλει ένα σύμβολο επίγειας ισχύος και γοήτρου. Είναι τα μεγαλύτερα θολωτά μνημεία του αρχαίου κόσμου, που το ύψος τους ξεπεράστηκε μόνο με την κατασκευή του Πάνθεον στη Ρώμη. Η χρήση των θολωτών τάφων σταματάει κατά την Υστεροελλαδική ΙΙΙΓ (1300-1200 π.Χ.) περίοδο. Από το διάστημα αυτό και μέχρι το τέλος της Μυκηναϊκής περιόδου επικρατούν οι θαλαμοειδείς τάφοι μαζί με επιβιώσεις παλαιότερων ταφικών τύπων, μάλλον επειδή οι νέες οικονομικές συνθήκες δεν επέτρεπαν την κατασκευή τόσο περίπλοκων ταφικών μνημείων.

Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού &
http://ift.tt/1eMJNG3

 Olympia.gr

Την άμεση σύλληψη του Χριστόδουλου Ξηρού φέρεται να ζήτησε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι κατά τη συνάντηση που είχαν την Παρασκευή εκφράζοντας την ενόχληση της Ουάσιγκτον για την υπόθεση.

«Πώς είναι δυνατόν να αφήνετε εγκληματίες να παίρνουν άδειες;» διερωτήθηκε ο κ. Κέρι, σύμφωνα με πληροφορίες.

«Ήταν η κακή εφαρμογή ενός κακού νόμου», φέρεται να τού απάντησε ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών.

Την ανησυχία της αμερικανικής κυβέρνησης για την υπόθεση του Χριστόδουλου Ξηρού είχε εκφράσει επισήμως και η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζένιφερ Ψάκι.

«Ανησυχούμε βαθύτατα για το γεγονός ότι ο καταδικασμένος τρομοκράτης Χριστόδουλος Ξηρός, καίριο μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης "17 Νοέμβρη", η οποία δολοφόνησε πέντε μέλη της αμερικανικής διπλωματικής αποστολής στην Ελλάδα, αγνοείται μετά από άδεια που του δόθηκε από τις φυλακές όπου εκτίει ποινή εξάκις σε ισόβια για φόνους» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Κατά τα άλλα, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, επαναβεβαίωσε την Παρασκευή τη στήριξη της Ουάσινγκτον στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης για την ανόρθωση της οικονομίας.

Νωρίτερα ο κ. Βενιζέλος συναντήθηκε και με τον αμερικανό υπουργό Οικονομικών Τζακ Λιου, τον οποίο ενημέρωσε για τις προτεραιότητες της ελληνικής Προεδρίας.

Πηγή: TheInsider

Όλοι μπορούν πλέον να εντρυφήσουν στο ρεπερτόριο του φεγγαριού: Το τελευταίο εργαλείο για την παρακολούθηση του διαστημικού καιρού είναι ένας διαδικτυακός ραδιοσταθμός ο οποίος μετατρέπει σε μουσική τις μετρήσεις της ακτινοβολίας στη Σελήνη.

Ο επιστημονικός ραδιοσταθμός λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο και λαμβάνει μετρήσεις της ακτινοβολίας που δέχεται ο Σεληνιακός Αναγνωριστικός Δορυφόρος (LRO) της ΝASA. Τα επίπεδα της ακτινοβολίας καθορίζουν τις νότες και το κλειδί της μουσικής, ακόμα και το ποιο όργανο ακούγεται -για παράδειγμα πιάνο, κιθάρα ή μπάντζο.

Οι πλανητικοί επιστήμονες συχνά μετατρέπουν τα δεδομένα αποστολών σε ήχους, προκειμένου να αξιοποιούν την ικανότητα του ανθρώπινου αφτιού να αντιλαμβάνεται μικρές μεταβολές ακόμα και σε συνθήκες υψηλού θορύβου.

«Η μουσική διευκολύνει τους ανθρώπους να προσλάβουν τα δεδομένα -είναι κάτι που μοιάζει φυσικό για τις διαστημικές αποστολές» σχολίασε ο Τζον Κέλερ, ερευνητής της αποστολής LRO στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA.

Ο νέος ραδιοσταθμός ονομάζεται Crater Liveκαι αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο του Νιου Χάμπσαϊρ. Αντλεί δεδομένα από το όργανο Crater (Cosmic Ray Telescope for the Effects of Radiation) του δορυφόρου LRO. Το Crater διαθέτει έξι ανιχνευτές που καταγράφουν τα ενεργητικά σωματίδια τόσο της κοσμικής ακτινοβολίας όσο και των ηλιακών εκρήξεων.

Το όργανο επιτελεί δύο λειτουργίες: αφενός, μετράει την επίδραση της ακτινοβολίας σε ένα υλικό που μοιάζει με τους ανθρώπινους ιστούς -αυτό βοηθά τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς η έκθεση στην ακτινοβολία θα επηρέαζε ένα ανθρώπινο πλήρωμα. Αφετέρου, μελετά την επίδραση της ακτινοβολίας στην ίδια τη σεληνιακή επιφάνεια.

Κάθε σωματίδιο που προσκρούει στους ανιχνευτές καταγράφεται ως ένα «κλικ». Οι μετρήσεις μεταδίδονται στο Crater Live, όπου ειδικό λογισμικό μετατρέπει τα κλικ σε τόνους μιας κλίμακας τεσσάρων οκτάβων. Όσο χαμηλότερη είναι η συχνότητα του ήχου, τόσο μικρότερα είναι τα επίπεδα ακτινοβολίας.

Επιπλέον, το λογισμικό καθορίζει το κλειδί της μελωδίας και το όργανο που θα ακούγεται με βάση την πρόσφατη δραστηριότητα: τα χαμηλότερα επίπεδα αντιστοιχούν στο πιάνο, ενώ τα υψηλότερα στον ήχο του μπάντζου.

Ο ραδιοσταθμός λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο, όχι όμως αδιαλείπτως: Το LRO χάνει την επαφή με τη Γη για περίπου μια ώρα όταν περνά πάνω από την αθέατη πλευρά της Σελήνης. Σε αυτό το διάστημα αναπαράγει τη δραστηριότητα της προηγούμενης ώρας.

ΠΗΓΗ: in.gr
Real.gr

Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση ανεβάζουν τους τόνους της μεταξύ τους αντιπαράθεσης την ώρα που αξιωματούχοι της ΕΚΤ και του ΔΝΤ αμφισβητούν ευθέως την αποτελεσματικότητα του προγράμματος προσαρμογής

Το μήνυμα του Βερολίνου κι η αντίδραση της κυβέρνησης – Το εσωτερικό μέτωπο και η πολιτική αντιπαράθεση με αιχμή την ημερομηνία των εκλογών

 Κυβέρνηση και Αξιωματική Αντιπολίτευση ανεβάζουν τους τόνους της μεταξύ τους αντιπαράθεσης την ώρα που αξιωματούχοι της ΕΚΤ και του ΔΝΤ αμφισβητούν ευθέως την αποτελεσματικότητα του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας και το Βερολίνο διαμηνύει στο Μαξίμου ότι ο σχεδιασμός του για έξοδο από το μνημόνιο εντός του 2014 είναι ανέφικτος.

Η κυβέρνηση αφήνει, προσεκτικά σε αυτή φάση, να διαρρεύσει μια δυσαρέσκεια από την πλευρά της για τη στάση των δανειστών, ενώ στο εσωτερικό στέλνει το μήνυμα της αντιπαράθεσης σε υψηλούς τόνους με τον ΣΥΡΙΖΑ για την ημερομηνία των εκλογών, την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και τις σχέσεις, πάντα κατά τη γνώμη της, ορισμένων στην Κουμουνδούρου με την εγχώρια τρομοκρατία.    

Είναι ενδεικτική η χθεσινή δήλωση του Πρωθυπουργού έξω από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη λεωφόρο Συγγρού ότι η κυβέρνηση δεν «έχει πρόβλημα» με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ , αλλά «όποιος επιδιώξει πρόωρες κάλπες θα έχει και την πολιτική ευθύνη».

Στο μέτωπο με τους δανειστές μας το Μαξίμου έχει βάσιμες υποψίες ότι πίσω από την κίνηση της τρόικας να «ανεβάσει» το χρηματοδοτικό κενό γα τη διετία 2014-15 στα 14 δισ. βρίσκεται η πρόθεση κυρίως του Βερολίνου για αντίστοιχο δανεισμό της χώρας μας, ο οποίος μπορεί κάλλιστα να ονομαστεί, για παράδειγμα «αναπτυξιακό πακέτο», το οποίο θα δεσμεύει τη χώρα μας για μια περίοδο τριετίας, μέχρι δηλαδή και το 2017. Αυτό το πακέτο-μνημόνιο μπορεί να συνδυαστεί με την έξοδο του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, τη φυγή της τρόικας από τη χώρα και την ανάληψη του εποπτικού ρόλου από τον ESM.     

Ο ίδιος άλλωστε ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ, μιλώντας προ ημερών στους ευρωβουλευτές της επιτροπής «troika report»  προέβλεψε ότι στο εγγύς μέλλον θα υπάρχει στην Ευρώπη σύστημα εποπτείας χωρίς το ΔΝΤ.

Το πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι το σενάριο αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το κεντρικό «αφήγημα» Σαμαρά ότι το πλεόνασμα στον προϋπολογισμό εξασφαλίζει τα δημοσιονομικά της χώρας, ενώ το χρηματοδοτικό κενό το οποίο η κυβέρνηση προσεγγίζει περί τα 10 δισ. μπορεί να καλυφθεί από τη χρησιμοποίηση μέρους των αδιάθετων από το ΤΧΣ και με ήπια έξοδο στις αγορές. Είναι προφανές, λέει, κυβερνητικό στέλεχος ότι σε αυτήν την περίπτωση «η τρόικα πάει σπίτι της, η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια και ο Σαμαράς κερδίζει τις εκλογές».

Το ίδιο στέλεχος, παραπέμπει με νόημα στη δήλωση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιώργου Προβόπουλου, ότι οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ίσως χρειαστούν περαιτέρω κεφάλαια, όχι πάντως περισσότερα από τα αδιάθετα του ΤΧΣ.

Είναι προφανές, λέει, ότι τα μηνύματα προς την κυβέρνηση «έχουν πολλούς αποστολείς, αλλά ένα κέντρο: το Βερολίνο και τους σχεδιασμούς του για το μέλλον του ελληνικού προγράμματος».    

Στους σχεδιασμούς αυτούς το Μαξίμου εντάσσει και την εμμονή της τρόικας στη σκληρή στάση της, όπως δήλωσε χθες κορυφαίος παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών καις την απόρριψη των προτάσεων που έχει υποβάλει το οικονομικό επιτελείο για την επίτευξη συμφωνίας και την εκταμίευση της επόμενης δόσης.

Στην παρούσα φάση ο τρόπος και η αντίδραση της κυβέρνησης μελετάται και όπως δηλώνει κυβερνητικός παράγοντας «αναμένονται σύντομα εξελίξεις».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΣ

Πηγή: Ναυτεμπορική

Αμερικανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν κοιμητήριο με τους τάφους 16 φαραώ

Ενα άγνωστο μέχρι σήμερα, αλλά πιθανώς πολύ σημαντικό, αρχαίο αιγυπτιακό βασίλειο ανακαλύφθηκε από αρχαιολόγους που εργάζονται στην κοιλάδα του Νείλου.

Ανασκαφές στην Αβυδο, 110 χλμ. βορειοδυτικά της διάσημης Κοιλάδας των Βασιλέων, έχουν αποκαλύψει την ύπαρξη ενός ολόκληρου βασιλικού νεκροταφείου, που πιστεύεται ότι είναι η τελευταία κατοικία για 16 μυστηριώδεις Φαραώ - μια ολόκληρη δυναστεία η ύπαρξη της οποίας ήταν μέχρι τώρα σχεδόν άγνωστη στον κόσμο της αιγυπτιολογίας.

Περιέργως, πριν από έναν αιώνα, το 1901-1902, μια βρετανική ομάδα αρχαιολόγων, με επικεφαλής τον διάσημο αιγυπτιολόγο Φλίντερς Πέτρι, μπήκαν σε τέσσερις από τους τάφους - αλλά δεν είχαν ιδέα σε ποιούς ανήκαν.

Κατά ειρωνεία της τύχης, η ζωτικής σημασίας επιγραφή που αποκαλύπτει την ύπαρξη του χαμένου βασιλείου και του βασιλικού νεκροταφείου, ήταν σε έναν τάφο θαμμένο βαθιά κάτω από την άμμο της ερήμου, λιγότερο από 20 μέτρα μακριά από το σημείο στο οποίο έσκαβαν.

Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το 1997, ένας Δανός αιγυπτιολόγος, ο δρ. Κιμ Ράϊχολτ, έβγαλε το συμπέρασμα από έναν εξαιρετικά κατεστραμμένο αρχαίο αιγυπτιακό πάπυρο, ότι μια χαμένη δυναστεία πρέπει να υπήρχε θεωρητικά στην Αβυδο μεταξύ 1650 π.Χ. και 1600 π.Χ. - μέρος μιας εποχής πολιτικού διχασμού, που είναι γνωστή στην αρχαία αιγυπτιακή ιστορία ως η Δεύτερη Ενδιάμεση Περίοδος.

Αλλά δεν υπήρχε καμμία απόδειξη μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, όταν μια ομάδα Αμερικανών αιγυπτιολόγων ανακάλυψαν έναν προηγουμένως άγνωστο τάφο θαμμένο κάτω από τρία μέτρα άμμου.

Οταν μπήκαν και φώτισαν τις τοιχογραφίες του για πρώτη φορά μετά από κυριολεκτικά χιλιάδες χρόνια, αποκρυπτογράφησαν μια επιγραφή που αποκάλυψε το όνομα και τους τίτλους ενός άγνωστου Φαραώ. Ηταν η πρώτη φυσική απόδειξη ότι το μυστηριώδες χαμένο βασίλειο και η δυναστεία του είχε πράγματι υπάρξει.

Το όνομα του προηγουμένως αγνώστου αρχαίου Αιγυπτίου ηγεμόνα ήταν Σενεμπκάϊ - μια σύνθετη λέξη που σημαίνει «η ψυχή μου είναι υγιής».

Τα περιεχόμενα του τάφου είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές από τυμβωρύχους πριν από περισσότερο από 2000 χρόνια, αλλά οι Αμερικανοί αιγυπτιολόγοι, από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, κατόρθωσαν να συναρμολογήσουν κάποια από τα κτερίσματα - και τα λείψανα του χαμένου Φαραώ που είχαν διασκορπιστεί στο δάπεδο του τάφου, όταν οι ληστές διέλυσαν την μούμια του ψάχνοντας για χρυσάφι. Οι αιγυπτιολόγοι έχουν σχεδόν πλήρως συναρμολογήσει τον σκελετό του.

Ο φαραώ είχε ύψος 1,75 μ. (πολύ ψηλός για τα δεδομένα της αρχαίας Αιγύπτου), και πέθανε σε ηλικία περίπου 50 ετών από άγνωστα αίτια.

Επειδή δύο βασικοί ιερογλυφικοί χαρακτήρες από το πολύ μακρύ επίσημο όνομα του θρόνου του (που είναι αρκετά διαφορετικό από το σύντομο όνομα γέννησης του Σενεμπκάϊ) επιβίωσαν στον κατεστραμμένο πάπυρο, που μελέτησε ο Δανός αιγυπτιολόγος στη δεκαετία του 1990, οι Αμερικανοί ανασκαφείς ήταν σε θέση να συναγάγουν ότι ο Σενεμπκάϊ ήταν ο πρώτος ή ο δεύτερος φαραώ στη χαμένη δυναστεία.

Μέχρι στιγμής, η ομάδα από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια έχει βρει, ή έχει εντοπίσει με γεωφυσικές τεχνικές, 10 από αυτούς τους τάφους. Οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι έχουν μπει και έχουν εξερευνήσει τους έξι. Από αυτούς. οι τέσσερις είχαν εκκενωθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους τυμβωρύχους πριν από χιλιετίες - αλλά ο πέμπτος απέδωσε τα σκελετικά υπολείμματα του Σενεμπκάϊ, και την ταφική μάσκα του.

Πηγή: Το Βήμα

Ξεκινά σήμερα το Πατρινό Καρναβάλι (Φωτογραφία Αρχείου)

Δράσεις από τις 11.00 το πρωί ως αργά τη νύχτα

 Αρχίζει σήμερα η μεγάλη γιορτή της Πάτρας, το Πατρινό Καρναβάλι, που  αναμένεται να μεταμορφώσει το κέντρο της πόλης σε πεδίο καρναβαλικής διασκέδασης, καλλιτεχνικής δημιουργίας, σάτιρας και κεφιού.

Από τις 11.00 το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα, οι δράσεις της φετινής ημέρας έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού θα διαδέχονται η μία την άλλη. Μουσική, χορός, πρωτότυπα χάπενινγκς, δράσεις για τα παιδιά, καλλιτέχνες και θέατρα δρόμου θα ξετυλιχτούν μέσα από διάφορα δρώμενα. Οι περισσότερες καρναβαλικές δράσεις θα γίνουν στην πλατεία Γεωργίου και στους πεζόδρομους Παντανάσσης και Γεροκωστοπούλου.

Στις 13.00 το μεσημέρι ο τελάλης, μαζί με την καρναβαλική συνοδεία του και τους σοκολατορίχτες, θα παραδώσουν στο δήμαρχο Πατρέων Γιάννη Δημαρά το λάβαρο του πατρινού καρναβαλιού 2014, το οποίο και θα παραμείνει στο Δημαρχείο μέχρι το τέλος των εκδηλώσεων, στις 2 Μαρτίου.

Στο πλαίσιο του τελετουργικού, ο δήμαρχος θα κηρύξει στις 20.30 το βράδυ την επίσημη έναρξη του πατρινού Καρναβαλιού 2014, με τη δέουσα «καρναβαλική» επισημότητα και μέσω πυροτεχνημάτων που θα φωτίσουν την πατραϊκή νύχτα.

Σημειώνεται ότι, κατόπιν απόφασης του εμπορικού συλλόγου, οι έμποροι θα κρατήσουν ανοικτά τα καταστήματα ανοιχτά μέχρι αργά τη νύχτα.

Πηγή: ΑΜΠΕ
Ναυτεμπορική

Χιλιάδες Πατρινοί κατέκλυσαν το κέντρο της αχαϊκής πρωτεύουσας για να παρακολουθήσουν από κοντά την τελετή έναρξης του Πατρινού Καρναβαλιού 2014.

Φαντασμαγορικό ήταν το θέαμα με τη «βροχή» των πυροτεχνημάτων στον ουρανό της πρωτεύουσας του καρναβαλιού. Λίγο πριν τις 8:30 το βράδυ του Σαββάτου, έγινε η ρήψη των πυροτεχνημάτων από το Μέγαρο Λόγου και Τέχνης και όλοι απόλαυσαν το εντυπωσιακό θέαμα.

O Δήμαρχος Πατρέων Γιάννης Δημαράς κήρυξε την έναρξη του Πατρινού Καρναβαλιού του 2014,  στέλνοντας το μήνυμα οτι "παρά το μνημόνιο η Πάτρα δεν το βάζει κάτω".

Επίκεντρο των εκδηλώσεων αποτελεί η πλατεία Γεωργίου όπου στη σκηνή μπροστά στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» πραγματοποιούνταν από νωρίς το απόγευμα μουσικοχορευτικά δρώμενα!

Στην πλατεία Γεωργίου, στον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου και στην Μαιζώνος επικρατεί το αδιαχώρητο.

Το κέφι κορυφώνεται με τη συναυλία του μοντέρνου, δημοφιλούς, νεανικού συγκροτήματος ΜΕΛΙSSES στις 20.45 στην πλατεία Γεωργίου A΄ ερμηνεύοντας τις επιτυχίες τους.



ΠΗΓΗ gnomip



ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ Patras Times

Πηγή: Μέγας Αλέξανδρος

Στους κατοίκους του απώτατου άκρου του λιμανιού του Πειραιά, του Περάματος, όπως και σε εκείνους της Σαλαμίνας, είναι γνωστό ως «νησί των τρελών»: μία νησίδα γης με αρκετό πράσινο και μερικά διάσπαρτα ερημωμένα κτίρια του 19ου αιώνα χωρίς πόρτες και παράθυρα, που σαν φάντασμα απλώνεται σιωπηλά στο μέσον της πολυσύχναστης ακτοπλοϊκής γραμμής που συνδέει το Πέραμα με τη Σαλαμίνα.

Ποιος όμως γνωρίζει τη μακραίωνη, αλλά και πιο πρόσφατη ιστορία του;

Ο Άγιος Γεώργιος είναι μία νησίδα έκτασης 9.000 στρεμμάτων που βρίσκεται στα βόρεια του Σαρωνικού κόλπου, ανατολικά της Σαλαμίνας και ενώνεται με με αυτήν με μία γέφυρα. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Σαλαμίνας.

Το αρχαίο όνομα του τόπου δεν είναι γνωστό. Σήμερα ονομάζεται έτσι από ένα μικρό εκκλησάκι που είναι κτισμένο επάνω στον βράχο. Στο σημείο αυτό πιστεύεται ότι υπήρχε αρχαιότερος ναός, και ότι το νησί κατοικείτο ή τουλάχιστον χρησιμοποιούνταν ως βάση.

Εκεί σήμερα βρίσκονται διάφορα μεταγενέστερα ίχνη αρχαίας Ελληνικής τέχνης και στρώματα κοχυλιών. Ο Άγιος Γεώργιος στην αρχαιότητα φιλοξενούσε αποικία των Φοινίκων, οι οποίοι ασχολούνταν με την αλιεία κοχυλιού και την παραγωγή πορφύρας.

Το 1865 δημιουργήθηκε στην νησίδα του Αγίου Γεωργίου λοιμοκαθαρτήριο με σκοπό την αντιμετώπιση κρουσμάτων χολέρας. Στο νησί παρέμεναν πληρώματα και επιβάτες πλοίων που προέρχονταν από περιοχές που βρισκόταν σε έξαρση η επιδημία, ενώ από εκεί είχαν περάσει για «κάθαρση» και μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας, όπως ο Ανδρέας Συγγρός και η Πηνελόπη Δέλτα.

Το 1924 δέχτηκε περισσότερους από 100.000 πρόσφυγες από την Μικρά Ασία για κάθαρση, ενώ το τελευταίο κρούσμα χολέρας αντιμετωπίστηκε στο νησί το 1947. Εν συνεχεία, πέρασε στη δικαιοδοσία του Ναυστάθμου του Πολεμικού Ναυτικού για τις λειτουργικές ανάγκες του.

Σύμφωνα με σχετικό cover story της Espresso, επ'ευκαιρία της απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων , σύμφωνα με την οποία το νησί παραχωρείται στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου:

Το πρώτο λοιμοκαθαρτήριο είχε δημιουργηθεί στο λιμάνι του Πειραιά στις αρχές του 19ου αιώνα και εκεί οι επιβάτες των πλοίων του εξωτερικού από ορισμένα λιμάνια υποχρεούνταν σε ολιγοήμερη καραντίνα, λόγω των πολλών μεταδοτικών ασθενειών της εποχής και κυρίως της χολέρας. Οι ρυθμοί όμως με τους οποίους αναπτυσσόταν το λιμάνι ήταν γοργοί και οι αποθηκευτικοί χώροι πλέον δεν αρκούσαν, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα το κτίριο του λοιμοκαθαρτηρίου να μεταβληθεί το 1863 σε αποθηκευτικό χώρο εμπορευμάτων. Ετσι το λοιμοκαθαρτήριο μεταφέρθηκε στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου Σαλαμίνας, όπου όσοι ταξιδιώτες έφταναν από το εξωτερικό στη χώρα μας υποχρεώνονταν να μείνουν μέχρι και 21 ημέρες. Επειδή η εγκατάσταση του λοιμοκαθαρτηρίου σε γενικές γραμμές ήταν άθλια, το 1865 μετατράπηκε επίσημα σε Υγειονομικό Φυλάκιο και σύμφωνα με την εντοιχισμένη ενεπίγραφη στήλη, κατασκευάστηκαν η αποβάθρα, οι δρόμοι και ανακαινίστηκε η παμπάλαια εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

«Στο λοιμοκαθαρτήριο αντιμετωπίστηκαν κρούσματα χολέρας και χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν τη διαδικασία της κάθαρσης σε συνθήκες συχνά απάνθρωπες. Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο το 1884 δέκα ιστιοφόρα και 25 ατμόπλοια έστειλαν τους 1.239 επιβάτες τους για κάθαρση. Στο ίδιο λοιμοκαθαρτήριο αντιμετωπίστηκαν οι επιδημίες του 1892, του 1900, του 1911 και του 1913, ενώ μετά τη Ρωσική Επανάσταση (1917) το «νησί των κολασμένων» δέχτηκε ελληνικούς προσφυγικούς πληθυσμούς.

Την επόμενη χρονιά αντιμετώπισε τμηματικά 6.500 στρατιώτες του Δ'Σώματος Στρατού που είχαν παραδοθεί στους Γερμανούς, είχαν μεταφερθεί στο Görlitz και μετά τη λήξη του Α'Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψαν στην Ελλάδα. Και το 1924 δέχτηκε σταδιακά για κάθαρση περισσότερους από 100.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες...

Στη διετία 1939-1940 κατασκευάστηκαν νέα κτίρια στην ανατολική άκρη της νήσου, το σημερινό φυλάκιο του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ κατά τη γερμανική κατοχή (1940-1944) χρησιμοποιήθηκε ως κατάλυμα του ανώτατου στρατιωτικού προσωπικού. Μετά την αποχώρηση, στις 12 Οκτωβρίου του 1944, οι εγκαταστάσεις του λεηλατήθηκαν και το τελευταίο κρούσμα χολέρας που αντιμετώπισαν στο λοιμοκαθαρτήριο ήταν το 1947.Επειτα λειτούργησε ως παράρτημα του Δημόσιου Ψυχιατρείου (γι'αυτό είναι και γνωστό ως «το νησί των τρελών»), το 1967 παραχωρήθηκε από το Δημόσιο στον Ναύσταθμο του Πολεμικού Ναυτικού και το 1982 συνδέθηκε με αυτόν με ισχυρή επιχωμάτωση».

Σύμφωνα και πάλι με το δημοσίευμα της Espresso, «στο παρελθόν πολλοί ιστορικοί ασχολήθηκαν με το νησί του Αγίου Γεωργίου. Μια λεπτομερή περιγραφή του νησιού, αλλά και των αρχαιοτήτων που υπήρχαν εκεί δίνει ο μεγάλος Γερμανός ιστορικός και βυζαντινολόγος Karl Krumbacher (1856-1909), όπως την κατέγραψε μέσα από την προσωπική του εμπειρία τον χειμώνα του 1885».

Επιπλέον, το νησάκι είχε επισκεφτεί το 1911 και ο νεαρός τότε αρχιτέκτονας και σχεδιαστής Charles Edouard Jeanneret, ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο «Le Corbusier» ως ένας από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης Αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα, ο οποίος μάλιστα κατέγραψε τις εντυπώσεις του από τον «εγκλεισμό» του στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα.

Πηγή: Dexiextrem

«Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ» ΑΠΑΝΤΑ Ο ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Eπιμέλεια: Σταυριανή Καραμανίδη

Με τον ισχυρισμό ότι η ιδιωτικοποίηση είναι η μοναδική… σωτηρία για τους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, το περιοδικό Time φιλοξενεί σε ένα εκτενές άρθρο του τις απόψεις του αμερικανού αρχαιολόγου Στίβεν Μίλλερ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρεί ανίκανο το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού.

Με τίτλο «Μπορεί η ιδιωτικοποίηση να σώσει τους θησαυρούς της αρχαίας Ελλάδας;», το περιοδικό αναπτύσσει, μέσω του Μίλλερ, μια σειρά επιχειρημάτων, για να υποστηρίξει ότι η κληρονομιά μας πρέπει να δοθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες.

Ο αρχαιολόγος, που ασχολείται τα τελευταία 40 χρόνια με ανασκαφές στη Νεμέα, παραδίδει προκλητικά «μαθήματα» για το πώς και τι να χρησιμοποιήσουμε από την πολιτιστική κληρονομιά μας για να διαφημιστούμε.

«Πολλά ευρήματα από ανασκαφές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να προωθηθεί η αρχαία ελληνική κληρονομιά: Το μυθολογικό λιοντάρι της Νεμέας, που σκότωσε ο Ηρακλής στον πρώτο από τους επτά άθλους του, τα βάρη που σήκωναν αθλητές κατά τη διάρκεια αγώνων της αρχαιότητας, το μπρούτζινο άγαλμα του βρέφους Οφέλτη, ο θάνατος του οποίου λέγεται ότι ενέπνευσε τους αγώνες, που αποτελούσαν το "αντίπαλον δέος"εκείνων της Ολυμπίας», αναφέρεται στο δημοσίευμα, που καταλήγει:

«Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αντίγραφα των ευρημάτων της Νεμέας, τα οποία να πωλούνται ως σουβενίρ, αλλά το μουσείο πουλά αντίγραφα κυκλαδικών ειδωλίων –ενός τόπου που βρίσκεται 200 χιλιόμετρα μακριά- προκαλεί την… οργή του Μίλλερ», γράφει ο συντάκτης.

«Κανένα από αυτά δεν σχετίζεται με τη Νεμέα», σχολιάζει ο ίδιος ο αρχαιολόγος, καθώς δείχνει στον δημοσιογράφο «την ευτελή συλλογή σουβενίρ».

Παρόμοιο «εκνευρισμό» προκαλεί στον 72χρονο αρχαιολόγο, η εμπορική εκμετάλλευση των επισκεπτών. Όπως επισημαίνεται δεν υπάρχουν ξενοδοχεία και εστιατόρια για την εξυπηρέτηση των τουριστών.

«Το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού κάνει μερικά πράγματα πολύ καλά. Ξέρει να συζητεί και να διοργανώνει εκθέσεις. Οι άνθρωποί του όμως είναι πολύ κακοί επιχειρηματίες», σχολιάζει ο αρχαιολόγος.

Μαθήματα εμπορικής εκμετάλλευσης

Το Time, στη συνέχεια, γράφει για τη λύση, την οποία προτείνει ο αμερικανός αρχαιολόγος, που θεωρεί ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα θωρακίσει τον αρχαιολογικό πλούτο της Ελλάδας από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης,  όπως το κλείσιμο αρχαιολογικών χώρων και μουσείων.

Σε μια λεπτομερή πρόταση που απέστειλε στην κυβέρνηση στα τέλη του περασμένου έτους, ο Μίλλερ προτείνει να επιτραπεί σε ιδιωτικές εταιρείες να αναλάβουν την εξέλιξη, την προώθηση και τη φύλαξη ορισμένων υποβαθμισμένων αρχαιολογικών χώρων, σε αντάλλαγμα με ένα μερίδιο κέρδους που θα προέρχεται από τους τουρίστες.

Η πρόταση, επισημαίνει το δημοσίευμα, «μπορεί να μη μοιάζει πια τόσο ριζοσπαστική, όταν η Ιταλία επιτρέπει σε εταιρεία ρούχων να σπονσοράρει το Κολοσσαίο, η Βρετανία ιδιωτικοποιεί υπηρεσίες σε διάσημα μουσεία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες νοικιάζουν στις ώρες εκτός λειτουργίας αρκετά ιστορικά κτίρια, την ώρα που οι προϋπολογισμοί μειώνονται».

Για την Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, όπως αναγνωρίζει και ο αρχαιολόγος: «Οποιαδήποτε πρόταση επιτρέψει στον τεράστιο πολιτιστικό πλούτο της Ελλάδας να φύγει από τα χέρια της κυβέρνησης, διαταράσσει το βαθιά ριζωμένο εθνικιστικό συναίσθημα μιας χώρας, σημαδεμένης από επανειλημμένες λεηλασίες από ξένα κράτη».

«Ωστόσο το βάθος της κρίσης, έχει ως συνέπεια, η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στους θησαυρούς της Ελλάδας, να μην αποτελεί πλέον πολιτικό ταμπού, όπως κάποτε», συνεχίζει ο Μίλλερ, προσπαθώντας να πείσει για το επιχείρημά του.

Αποστομωτική η απάντηση του υπουργείου Πολιτισμού

Πάντως, ο υπουργός Πολιτισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος, τις απόψεις του οποίου φιλοξενεί το Time, ξεκαθαρίζει ορθά κοφτά, ότι η ελληνική πλευρά απορρίπτει το ενδεχόμενο να περάσει σε χέρια ιδιωτών η διαχείριση των αρχαιολογικών χώρων.

«Ο αρχαιολογικός πλούτος θα παραμείνει υπό τον κρατικό έλεγχο γιατί ανήκει στον ελληνικό λαό», λέει χαρακτηριστικά ο υπουργός.

Αν και όπως σχολιάζει το περιοδικό, ο κ. Παναγιωτόπουλος, «δεν αποκλείει τη μεγαλύτερη συμμετοχή ιδιωτών σε άλλους τομείς και προσθέτει πως το κοινοβούλιο ψήφισε πρόσφατα ένα μέτρο που επιτρέπει σε εταιρείες τουρισμού να νοικιάζουν αρχαιολογικούς χώρους για μια εκδήλωση ή για συγκεκριμένες ώρες επίσκεψης. Οι επιχειρήσεις μπορούν τώρα να γυρίζουν τις διαφημίσεις τους με φόντο μνημεία στην Ελλάδα».

Πηγή: NewPost

Αναμένεται αναζωπύρωση ενδοκυβερνητικών τριβών

Νέος γύρος ενδοκυβερνητικών τριβών ή ακόμη και συγκρούσεων αναμένεται συντόμως, μετά από την απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης κ. Κωστή Χατζηδάκη να προχωρήσει άμεσα - υπολογίζεται εντόςτου Φεβρουαρίου - στη νομοθέτηση των παρεμβάσεων στην αγορά με βάση την έκθεση του ΟΟΣΑ.

Οι τομείς και κλάδοι που πρόκειται εντός των προσεχών εβδομάδων να βρεθούν στο προσκήνιο των ενδοκυβερνητικών αντιπαραθέσεων είναι μεταξύ των άλλων, του γάλακτος, του ψωμιού, των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

Ειδικότερα σύμφωνα με τις σχεδιαζόμενες ρυθμίσεις πρόκειται να καταργηθεί  ο καθορισμός μέγιστου χρόνου ζωής του παστεριωμένου γάλακτος.
Όπως είναι γνωστό με βάση την ισχύουσα νομοθεσία η μέγιστη διάρκεια ζωής του παστεριωμένου γάλακτος περιορίζεται στις 5 ημέρες. Όπως επισημαίνουν πηγές του υπουργείου έτσι περιορίζονται οι εισαγωγές και αυξάνεται το κόστος παραγωγής του προιόντος λόγω των υψηλών επιστροφών. Σ΄αυτή την ρύθμιση έχει αντιδράσει δημοσίως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, τόσο ο κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης όσο κι ο αναπληρωτής υπουργός κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος.

Το θέμα καταλάγιασε προς το παρόν, αλλά πρόκειται να αναζωπυρωθεί τις επόμενες ημέρες. Οι ίδιες πηγές θεωρούν ότι ο περιορισμός των 5 ημερών δεν επιτρέπει στους καταναλωτές που μένουν σε απομακρυσμένες περιοχές να έχουν πρόσβαση σε φρέσκο γάλα και οι μικροί παραγωγοί της Βόρειας Ελλάδας δεν μπορούν να προσεγγίσουν τις μεγάλες αστικές αγορές, λόγω του περιορισμένου χρόνου μεταφοράς. Η προτεινόμενη ρύθμιση θα είναι ο καθορισμός του χρόνου διάρκειας του προιόντος με την ευθύνη του παραγωγού.

Γιαούρτι από γάλα σκόνη

Εν τω μεταξύ το υπουργείο Ανάπτυξης σκοπεύει να επιτρέψει την παραγωγή γιαουρτιού και από σκόνη γάλακτος γεγονός που θα είναι εξαιρετικά καταστροφικό για την ελληνική γαλακτοβιομηχανία και κυρίως για τις εξαγωγές του προιόντος το οποίο βρίσκεται σε φάση δυναμικής ανάπτυξης στην ευρωπαική αγορά. Και φυσικά θα εξυπηρετήσει άμεσα τα συμφέροντα των ευρωπαικών γαλακτοβιομηχανιών οι οποίες αδυνατούν στην προκειμένη περίπτωση να ανταγωνιστούν το ελληνικό γιαούρτι.

Όπως είναι γνωστό η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει την ελάχιστη ποσότητα λίπους αλλά όχι ελάχιστα επίπεδα πρωτεϊνών.  Το μόνο δυνατό μείγμα περιλαμβάνει ίσα μέρη αγελαδινό γάλα και γάλα προβάτου ή βούβαλου. Το αποβουτυρωμένο γάλα μπορεί να παραχθεί αποκλειστικά από γάλα προβάτου ή αγελάδας. Δεν επιτρέπεται παραγωγή γιαουρτιού από σκόνη γάλακτος.

Λένε πηγές του υπουργείου ότι η νομοθεσία αυτή περιορίζει την επιλογές του καταναλωτή και χρειάζεται να διευρυνθεί, έτσι ώστε να συμπεριλάβει γάλα κάθε τύπου για την παραγωγή του γιαουρτιού.

Θα πουλάνε ψωμί και τα ...κρεοπωλεία

Σχετικά με το θέμα διάθεσης του ψωμιού θα μπορεί να πωλείται από κρεοπωλεία και ιχθυοπωλεία, ενώ πρόκειται να αλλάξει κι ο ορισμός του επαγγέλματος του  αρτοποιού και του αρτοποιείου, Ετσι αρτοποιός είναι μόνο αυτός που επιμελείται άμεσα το σύνολο της διαδικασίας παραγωγής, από την επιλογή πρώτων υλών, το ζύμωμα και τη μορφοποίηση της ζύμης, μέχρι το ψήσιμο στο σημείο πώλησης.

Ενώ για τους παραδοσιακούς φούρνου είναι δυνατόν να τοποθετείται ειδικό σήμα με το οποίο θα ενημερώνεται ο καταναλωτής ότι τόσο το ζύμωμα όσο και το ψήσιμο γίνονται επί τόπου. Και καταργείται ο περιορισμός για την πώληση ψωμιού με προκαθορισμένο βάρος.

Τα φάρμακα

Αναφορικά με τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα αξίζει να σημειωθεί ότι οι τιμές τους θα απελευθερωθούν - οι εταιρείες παραγωγής και διανομής τους διαμαρτύρονται ότι οι τιμές είναι χαμηλές, γεγονός που σημαίνει ότι θα υπάρξουν μεγάλες ανατιμήσεις στο … όνομα της μείωσης των τιμών - και θα επιτραπεί η πώληση τους και από άλλα καταστήματα, όπως σούπερ μάρκετ, ακόμη και από ψιλικατζίδικα.

Μετά από χρόνια προσπάθειας που κατέβαλαν οι ελαιουργίες να περιορίσουν το μέγεθος της συσκευασίας του ελαιολάδου, το υπουργείο Ανάπτυξης επιστρέφει στον … τενεκέ! Ετσι και προκειμένου να μειωθεί το κόστος και κατά συνέπεια η τιμή του προιόντος πρόκειται το υπουργείο να νομοθετήσει ώστε το ελαιόλαδο να μπορεί να πωλείται και σε συσκευασίες μέχρι 5 λίτρων. Κι ως υπόδειγμα φέρεται η Ισπανία, η οποία έχει εφαρμόσει αντίστοιχη ρύθμιση, ορίζοντας μεγαλύτερες συσκευασίες για διανομή σε επιχειρήσεις εστίασης.

Πηγή: Το Βήμα

Όπως υποστηρίζει ο κατηγορούμενος βουλευτής, το εν λόγω ένταλμα δεν περιέχει εμπεριστατωμένη αιτιολογία ότι προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής σε βάρος του (φωτογραφία αρχείου).

 Προσφυγή κατά του εντάλματος προσωρινής κράτησης που εκδόθηκε σε βάρος του κατέθεσε ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Παναγιώτης Ηλιόπουλος και ζητεί να αποφυλακιστεί, καθώς -όπως λέει- δεν είναι ύποπτος φυγής και δεν υπάρχουν σε βάρος του στοιχεία.

Όπως υποστηρίζει ο κατηγορούμενος βουλευτής, το εν λόγω ένταλμα δεν περιέχει εμπεριστατωμένη αιτιολογία ότι προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής σε βάρος του.

«Από την ανακριτική διαδικασία ουδόλως αποδείχθηκαν τα ανωτέρω και ειδικότερα ότι α) ο προσφεύγων δήθεν μετείχε στον σχεδιασμό της δήθεν εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής με την δήθεν ιδεολογική εκπαίδευση και κατήχηση από μέρους του των νέων μελών της οργάνωσης β) είχε δήθεν την ευθύνη κινητοποιήσεων αυτών στις προαποφασισμένες δήθεν δράσεις - επιθέσεις της οργάνωσης. Ειδικότερα ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ούτε ένα στοιχείο, που θα επέτρεπε να ληφθεί υπ’ όψιν έστω ως ένδειξη, σύμφωνα με όσα εδέχθη στο αιτιολογικό του, το προσβαλλόμενο δια της παρούσας προσφυγής ένταλμα περί προσωρινής κράτησης», αναφέρεται στην προσφυγή.

Επίσης τονίζεται ότι δεν υπάρχει ούτε ελάχιστη ένδειξη ενοχής, ενώ «στο προσβαλλόμενο ένταλμα δεν περιελήφθη έστω και μια φράση, για να αντικρουσθούν οι απολογητικοί ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, οι οποίοι προβλήθηκαν με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και τεκμηρίωση, υποστηρίχθηκαν, δηλαδή με τα νόμιμα αποδεικτικά μέσα που προβλέπονται από τον ισχύοντα Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.»

Σε άλλο σημείο της αναφέρεται ότι «ο προσφεύγων τυγχάνει Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου με το κόμμα ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ –ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με έντονο κοινοβουλευτικό έργο. Είναι παράλληλα οικογενειάρχης και πατέρας μιας κόρης μόλις 15!!!!! ημερών η οποία χρήζει απόλυτα της φυσικής παρουσίας του»

Ο κατηγορούμενος βουλευτής της Χρυσής Αυγής υπογραμμίζει ακόμη: «Κανένα απολύτως λόγο δεν έχω να μην εμφανιστώ στο ακροατήριο, δεδομένου ότι μόνο με την παρουσία μου σε αυτό θα πετύχω να αποδείξω την αθωότητά μου. Στόχος μου και πρωταρχικό μου μέλημα σε όλη την εξέλιξη της παρούσας υποθέσεως ήταν και είναι η απόδειξη της αλήθειας και άρα της αθωότητάς μου. Μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η υπόληψή μου στον κύκλο μου που τόσο βάναυσα στιγματίσθηκε από την σε βάρος μου ποινική δίωξη».

Πηγή: Ναυτεμπορική

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας μελέτης, οι σημερινές ράτσες σκύλων έχουν στενότερη σχέση μεταξύ τους παρά με τους λύκους.

 Η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση είναι ότι οι σύγχρονοι σκύλοι προέρχονται από λύκους που εξημερώθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας μελέτης, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική: οι σημερινές ράτσες σκύλων έχουν στενότερη σχέση μεταξύ τους παρά με τους λύκους, κάτι που ενδέχεται να σημαίνει ότι εξημερώθηκαν μετά το διαχωρισμό τους από τους λύκους.

Τα αποτελέσματα των γενετικών αναλύσεων επιβεβαιώνουν ότι οι λύκοι εξημερώθηκαν από κυνηγούς-συλλέκτες πριν από τουλάχιστον 9.000 χρόνια,
όμως «γεννούν» ακόμη περισσότερα ερωτήματα, τα οποία ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σικάγο, της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες κ.α. προσπαθούν τώρα να απαντήσουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι «οι μελέτες αρχαίου DNA σε αυτό το πεδίο θα είναι πολύ συναρπαστικές στο εγγύς μέλλον», όπως δήλωσε στο NBC News ο γενετιστής Τζον Νοβέμπερ.

Η μελέτη βασίστηκε σε λεπτομέρειες αναλύσεις των γονιδιωμάτων του αυστραλιανού ντίνγκο και του μπασέντζι που κατάγεται από την Αφρική, τριών λύκων - από την Κροατία, το Ισραήλ και την Κινα - καθώς και ενός χρυσού τσακαλιού, ενώ για να έχουν ολοκληρωμένη εικόνα οι ερευνητές περιέλαβαν το ήδη γνωστό γονιδίωμα ενός ευρωπαϊκού μπόξερ. «Πρόκειται για τα ποιοτικότερα αποκωδικοποιημένα γονιδιώματα που έχουν δημοσιευτεί ποτέ», υποστήριξε ο Νοβέμπερ. «Χωρίς υψηλής ποιότητας γονιδιώματα λύκων, είναι δύσκολο να μάθει κανείς περισσότερα για την καταγωγή των σκύλων.»

Ενώ περίμεναν να εντοπίσουν κοινά στοιχεία μεταξύ των σκύλων με κάποιων από τους λύκους, είδαν ότι το μπασέντζι και το ντίνγκο κατάγονται και τα δύο από άλλο πρόγονο. «Ο κοινός πρόγονος σκύλων και λύκων ήταν ένα μεγάλο ζώο που έμοιαζε με λύκο και έζησε πριν από 9.000 έως 34.000 χρόνια. Με βάση τα στοιχεία από το DNA, έζησε στην Ευρώπη», είπε στο Discovery News ο έτερος συντάκτης της έκθεσης Ρόμπερτ Γουέιν.

Όπως εξήγησε, πολλά ζώα αφανίστηκαν κατά την ύστερη Πλειστόκαινο. Σχεδόν την ίδια εποχή, οι σύγχρονοι άνθρωποι κυριάρχησαν στην Ευρώπη και θα μπορούσαν ίσως να ευθύνονται για τον αφανισμό κάποιων ζώων.

Πηγή: Ναυτεμπορική

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

  Ο καθένας και η καθεμιά μας από την εφηβική ηλικία της αναζήτησης και μετά κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε "ποιός είμαι;"ή "γιατί υπάρχω;"και "ποιό είναι το νόημα της ζωής".

    Το Σεξπηρικό "να ζει κανείς ή να μη ζει"διατηρήθηκε στο πέρασμα των αιώνων ακριβώς επειδή εκφράζει μία συγκεκριμένη πανανθρώπινη κατάσταση συναισθηματικής φόρτισης εξαιτίας εμπειρικών δεδομένων που όλοι μας κάποια στιγμή βιώνουμε.

    Στη πορεία της ψυχοκοινωνικής μας εξέλιξης η μεταλλαγή μας από βιολογικά όντα σε κοινωνικά γίνεται μέσα από τις διαδικασίες της κοινωνικοποίησης που ξεκινά με τη γέννησή μας και σταματά με το θάνατό μας.
Βιώνουμε την καθημερινή μας πραγματικότητα, αντλούμε τα πλαίσια αναφοράς για σκέψεις, ιδέες, αξίες και πράξεις, αποκτάμε εμπειρίες και χαράζουμε την πορεία μας προς το μέλλον. Αποκτάμε, ο καθένας και η καθεμιά τη δικιά μας "ταυτότητα"που είναι, από μία άποψη, μιά προέκταση του υπαρξιακού μας πυρήνα, της "φύτρας"με την οποία γεννιόμαστε.

     Στην ψυχοδυναμική θεωρία η έννοια της "ταυτότητας"αναφέρεται, συνήθως, στην ψυχική οργάνωση που προκύπτει καθώς το άτομο περνά εξελικτικά από διάφορες φάσεις προβληματισμού στη ζωή του. Το άτομο αντλεί την υποκειμενική του αίσθηση "ταυτότητας"καθώς έρχεται σε μιά μετωπική αντιπαράθεση με εμπόδια, με προβλήματα, με δυσχέρειες και με την πρόκληση της πετυχημένης επίλυσης ή υπέρβασής τους. Στην καθημερινή μας πραγματικότητα, πάλι, όταν μιλάμε για "ταυτότητα"δεν μιλάμε, συνήθως, για τίποτε παραπάνω από μία έννοια συναφή για μερικούς ίσως και ταυτόσημη, με την υποκειμενική αίσθηση του "εαυτού"μας.

     Όπως και αν το δούμε, πάντως, η "ταυτότητα"είναι και συνάρτηση της υποκειμενικής μας αντίληψης ότι οι προσπάθειές μας έχουν νόημα και ότι η ζωή μας χωράει λειτουργικά, εναρμονίζεται με τον ψυχοκοινωνικό και πολιτικοοικονομικό χώρο μέσα στον οποίο υπάρχουμε... Με άλλα λόγια, η "ταυτότητα"μας θεμελιώνεται σε σταθερές αξίες και απορρέει από την συνειδητοποίηση του ατόμου ότι οι πράξεις του και οι αξίες που συνθέτουν το δικό του πλαίσιο αναφοράς βρίσκονται μεταξύ τους σε αρμονικά λειτουργική σχέση. Ταυτότητα ίσως σημαίνει ότι κάπου αισθάνομαι κάποια δεδομένα ολοκλήρωσης, γνωρίζω τι είναι σωστό ή λάθος, τίμιο ή άτιμο και έχοντας κάποιες θεμελιακές γνώσεις ηθικής είμαι σε θέση να κάνω τις επιλογές μου ελεύθερα και αβίαστα!

    Στις τελευταίες τέσσερες δεκαετίες  συντελέσθηκαν εδώ στο δικό μας ελλαδικό χώρο θεμελιακές, καταλυτικές και αμετάκλητες αλλαγές τόσο στις συγκεκριμένες εμπειρίες ατόμων και ομάδων όσο και στα συστήματα αξιών και τα "πλαίσια αναφοράς". Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των διαδικασιών, η υποκειμενική αίσθηση της "ταυτότητας"έγινε και δυσκολότερη για το άτομο να τη συλλάβει συνειδητά και πιο ρευστή για να συνεχίσει να τη διατηρεί βιώνοντάς την. Σίγουρα, "εμπειρίες δεν είναι αυτά που μας συμβαίνουν,"όπως έγραψε ο Αλντους Χάξλεη, "αλλά αυτά που εμείς κάνουμε με όσα μας συμβαίνουν!"

    Κάθε γενιά είχε τις δικές της "χαμένες ψυχές"είχε εκείνα τα άτομα που για το δικό τους λόγο έμειναν στο περιθώριο. Ίσως είναι πικρόχολο αυτό που θα πω αλλά στη δική μας γενιά μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε τα παιδιά μας, μία ολάκερη πια γενιά, να γίνουν "χαμένες ψυχές".

    O αφοσιωμένος μέχρι χθες μαρξιστής που είναι τώρα βέβαιος μόνο για την εγγενή αβεβαιότητα αυτών που χθες θεωρούσε "δόγμα", ο ορθόδοξος χριστιανός που βλέπει την πίστη του να κλονίζεται χωρίς να έχει προκύψει ακόμη μία βιώσιμη νέο-ορθόδοξη αντίληψη, ο εργαζόμενος που δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια τη συνάρτηση της άντλησης ικανοποίησης από τη δουλειά του και το "μηνιάτικο", ο επιστήμονας που πείσθηκε ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι επικερδής όταν πάψει να είναι...επιστημονική και γίνει αντικείμενο "εμπορίας"ιδεών, ΟΛΟΙ μοιάζει να έχουμε χάσει αν όχι κάθε αίσθηση "ταυτότητας"τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας "ταυτότητας".Αν όμως εκλείψει η σταθερότητα του πλαισίου αναφοράς, τότε χάνεται και η συνοχή της ταυτότητάς μας...Γιατί δεν μπορεί κανείς να ασκήσει πίεση παρά μόνο όταν "πατάει"κάπου σταθερά.

    Όσο και αν θέλω να βάλω τον ώμο μου στον τροχό της άμαξας και να σπρώξω, δεν θα το καταφέρω αν δεν υπάρχει σταθερό χώμα πάνω στο οποίο να...πατήσω!

    Και δυστυχώς, σήμερα, στον ελλαδικό χώρο αν υπάρχει κάτι εντυπωσιακά κοινό ανάμεσα στον μαρξιστή, τον χριστιανό, τον επιστήμονα, τον άνεργο, τον εργαζόμενο, τη νοικοκυρά και τη νεολαία μας (ανάμεσα στους πραγματικά, και όχι λόγω...αυτοκόλλητης ετικέτας, προοδευτικούς ανθρώπους) είναι το κοινό παράπονο ότι δεν βρίσκουν κομμάτι "σταθερής γης"για να...πατήσουν έχουν χάσει το απαραίτητο "πλαίσιο αναφοράς..."

    Πόσοι, ειλικρινά, ανάμεσά μας μπορούν να βρούνε "σταθερό χώμα"ώστε να βάλουμε τον ώμο μας στον τροχό και να σπρώξουμε μέσα στο 2014 το ψυχοκοινωνικό και πολιτικό-οικονομικό μας όχημα, την ελληνική "άμαξα", που έχει τελματωθεί σε πολύχρωμες και πολύμορφες λάσπες;

    Δυστυχώς από τη στιγμή που τα πάντα τίθενται σε "ερώτηση"τότε πια καμιά ερώτηση δεν μπορεί να απαντηθεί!..

    Νέοι και ώριμοι Έλληνες όσοι ΘΕΛΟΥΝ και ΜΠΟΡΟΥΝ να σπρώξουν μπροστά την εθνική μας "άμαξα"που θα βρούμε αυτήν την "σταθερή γωνιά γης"όπου θα χρειαστεί να "πατήσουμε"για να...σπρώξουμε; 

    Χρειαζόμαστε μία νέα προοπτική εδραιωμένη στο πατροπαράδοτο ελληνικό φιλότιμο και κυμπαριλίκι.
    Χρειαζόμαστε νέους ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ...
    Τη νέα γενιά που θα βελτιώσει αυτόν τον δικό μας κόσμο που τους κληροδοτήσαμε ...

   Ας εντοπίσουμε την πηγή από την οποία θα ξεπηδήσουν άνθρωποι που μπορούν, που θέλουν και που είναι έτοιμοι όχι μόνο να οραματίζονται αλλά και να συνεπαίρνουν τις λαϊκές μάζες στην πραγμάτωση νέων και αναγκαίων ΟΡΑΜΑΤΩΝ στην εντυπωσιακά «πεζή» πολιτική μας σκηνή…

    Προσωπικά πιστεύω ότι ήρθε η ώρα  να γίνει το κάλεσμα στους ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ που χρειαζόμαστε και που επιβάλλουν η ποικιλία, τα μεγέθη και ο βαθμός σοβαρότητας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σε επίπεδο Ευρωπαϊκό, Εθνικό, Περιφερειακό, Τοπικό...

    Εσείς τι λέτε;

Η Χρυσή Αυγή θα είναι παρούσα στις ευρωεκλογές, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και στις βουλευτικές, όποτε γίνουν και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την αποκλείσει, δήλωσαν οι βουλευτές της, Ηλίας Κασιδιάρης και Ηλίας Παναγιώταρος.

Σε εκδήλωση που έγινε σε ξενοδοχείο της Θεσ/νίκης ανακοινώθηκε ότι η Χρυσή Αυγή θα στηρίξει το Νίκο Χρυσομάλλη ως υποψήφιο Περιφεφειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας και τον βουλευτή Σερρών Αρτέμη Ματθαιόπουλο ως υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, με την παράταξη της "Ελληνικής Αυγής".

Υποψήφιοι Αντιπερειφερειάρχες Κεντρικής Μακεδονίας θα είναι:

Γραικός Φώτιος (Θεσσαλονίκης)

Τσιούλης Βασίλειος (Ημαθίας)

Σαχινίδης Ιωάννης (Πέλλας)

Χατζησάββας Χρήστος (Κιλκίς)

Ήλκος Κοσμάς (Χαλκιδικής)

Σιώης Νικήτας (Σέρρες)

Παπαδημητρίου Γεώργιος (Πιερίας)

Πηγή: Karatzova.com

Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου απάντησε στον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου με αφορμή το σχόλιό του, «Ο λόγος του κ. Ιγνατίου λοιπόν, απέναντι στην πραγματικότητα», που απέστειλε στα ΜΜΕ, μέσω του Γιώργου Ελενόπουλου.

Στην απάντησή του ο κ. Ιγνατίου αναφέρει:

«Δυστυχώς για τον κ. Παπανδρέου, "είναι τα έγγραφα του ΔΝΤ που βρίσκονται απέναντί του", ΔΕΝ είμαι εγώ. Και στο Ταμείο πρέπει να στρέψει τα βέλη του, που τον κατηγορεί ... αδίκως, ότι απέρριψε την αναδιάρθρωση που του πρότεινε ο Ντομινίκ Στρος Καν.

Ο κ. Παπανδρέου απαντά στο κείμενό μου στο «ΕτΚ», με όρους χαρτοπαικτικής λέσχης. Ανέμενα ότι ο ευγενής πρώην πρωθυπουργός, που γυρίζει ανά τον κόσμο διαλαλώντας το ...εμπόρευμά του -«Πως έσωσε την Ελλάδα»- θα απαντούσε ουσιαστικά και δεν θα κατέφευγε σε δηλώσεις άλλων.

Επί της ουσίας:

Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει απολύτως κανένα στοιχείο για να στηρίξει όσα υποστηρίζει. ΚΑΝΕΝΑ. Απέφυγε να απαντήσει στην τεκμηριωμένη ανάλυσή μου, που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε απόρρητα αλλά και δημοσιευμένα κείμενα του ΔΝΤ. Καλό θα είναι να απαντήσει σ’ αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία και όχι να υπεκφεύγει με δήθεν τοποθετήσεις του και διεκδικήσεις του, που ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να αποδείξει.

Ποιός άραγε λέει αλήθεια; ο κ. Παπανδρέου που ισχυρίζεται ότι έθεσε από την αρχή το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, ή οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου που σε κλειστή απόρρητη συνεδρίαση διαβεβαίωναν τα μέλη του Δ.Σ. που επέκριναν το πρόγραμμα επειδή έλειπε το βασικό στοιχείο του «κουρέματος» και έτσι ήταν προδιαγεγραμμένη η αποτυχία του Προγράμματος, ότι είναι οι ίδιες οι ελληνικές αρχές που απέρριψαν την αναδιάρθρωση του χρέους;

Αραγε γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν απάντησε μέχρι σήμερα στα επίσημα έγγραφα του ΔΝΤ και συγκεκριμένα στις αναφορές των ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων του Ταμείου που δημοσιεύθηκαν τον Ιούνιο του 2013 ότι οι ίδιες οι ελληνικές αρχές θεωρούσαν ως κόκκινη γραμμή και πολιτικά ριψοκίνδυνο το κούρεμα του χρέους».

Είναι καιρός να δώσει στοιχεία και να επιτρέψει τη δημοσίευση των πρακτικών του υπουργικού συμβουλίου για να ανατρέψει τις κατηγορίες του ΔΝΤ εναντίον του».αναφέρει ο Μιχάλης Ιγνατίου στην απάντησή του στον Γ. Παπανδρέου.

Οι βολές Παπανδρέου δια στόματος Ελενόπουλου:

Ο κ. Ιγνατίου, μιλά στο άρθρο του, για το “χαρτί” της αναδιάρθρωσης που είχε στα χέρια του το 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου και δεν αξιοποίησε και επίσης, υποστηρίζει ότι, ο Γιώργος Παπανδρέου – μέσω δικού μου σχολίου – ψεύδεται που υποστηρίζει ότι είχε θέσει το θέμα προς συζήτηση από την πρώτη στιγμή.

Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι, η τύχη της χώρας και του Ελληνικού λαού, δεν είναι “χαρτί” για να το παίξει κανείς στην πράσινη τσόχα και έρχομαι στο προκείμενο.

Πρώτον. Ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν ψεύδεται. Το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους ετέθη και όπως είναι ευνόητο, δημοσίως ουδεμία συζήτηση έγινε.

Μάλιστα, ο Γιώργος Παπανδρέου το έθεσε συνεπικουρούμενος μεταξύ άλλων και από τον τότε Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ, με τον οποίο είχαν κάνει σχετικές συζητήσεις, αλλά η ΕΕ και η ΕΚΤ ήταν απολύτως αντίθετες. Επίσης, στο προ ημερών σχόλιό μου επί του ζητήματος αυτού υπενθύμισα, ότι και μόνον η δημόσια αναφορά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο εκτόξευε τα επιτόκια στα ύψη. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, ο κ. Ιγνατίου το αντιπαρέρχεται. Αυτή είναι η αλήθεια είτε αρέσει στον κ. Ιγνατίου είτε όχι. Επ‘ αυτού ουδέν άλλο.

Δεύτερον. Ο κ. Ιγνατίου υποθέτει ότι, αν ο Γιώργος Παπανδρέου “έπαιζε” με το “χαρτί” της αναδιάρθρωσης, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα υποχωρούσαν έντρομοι!

Η ιστορία απέδειξε ότι ο κ. Ιγνατίου έχει, το λιγότερο, άδικο.

Μόλις προ ολίγου καιρού, στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2013, ο κ. Λορέντσο Μπίνι Σμάγκι, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μέχρι το 2011, επιβεβαιώνει αυτό που όλοι γνωρίζαμε αλλά οι γνωστοί συνομωσιολόγοι παρέκαμπταν - και συνεχίζουν να το πράττουν -, ότι πολλοί στη ΕΕ ήθελαν την Ελλάδα εκτός Ευρώ. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 και στις εφημερίδες ΗΜΕΡΗΣΙΑ και ΕΘΝΟΣ, του Ομίλου στον οποίο γράφει ο κ. Ιγνατίου, ο κ. Σμάγκι αποκαλύπτει στο βιβλίο του “Πεθαίνοντας από λιτότητα” ότι:

“Η Kαγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ πίστευε μέχρι και το 2012 ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει από την ευρωζώνη χωρίς μοιραίους κλυδωνισμούς για το κοινό νόμισμα.”

Και προσθέτει ο κ. Σμάγκι: ” Η Άνγκελα Μέρκελ ήταν πεπεισμένη μέχρι και το φθινόπωρο του 2012 ότι οι επιπτώσεις ενός Grexit ήταν διαχειρίσιμες τόσο για τη Γερμανία όσο και για το κοινό νόμισμα και την ΕΚΤ.”

Το γνωρίζει ο κ. Ιγνατίου; Το γνωρίζει.

Όπως γνωρίζει και ότι, την περίοδο στην οποία αναφέρεται, η ΕΕ ήταν απολύτως αρνητική στο ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους.

Όπως γνωρίζει επίσης ότι, είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις η δήλωση Τρισέ, τότε Πρόεδρου της ΕΚΤ, σύφωνα με την οποία μόνο πάνω από το πτώμα του θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Τη θέση του αυτή επαναλαμβάνει και σήμερα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Τρίτον. Ευρισκόμενος πέραν του Ατλαντικού, ο κ. Ιγνατίου όφειλε να γνωρίζει ότι, άβυσσος χώριζε – και συνεχίζει να χωρίζει – τις αντιλήψεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ σε ό,τι αφορά την διαχείριση του χρέους. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2013, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Der Spiegel, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στο 2010, αποκαλύπτει: “Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον Τίμοθι Γκάιτνερ – τότε Υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ – ο οποίος μου λέει: Το ξέρεις ότι δεν θα είχαμε πάρει την απόφαση ν’ αφήσουμε τη Lehman Brothers να χρεοκοπήσει αν μας είχαν ρωτήσει 24 ώρες αργότερα, δεν το ξέρεις;»

Μάλιστα, όπως σημείωνε το δημοσίευμα του περιοδικού, “ένα βασικό δίλημμα που κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει ο κ. Σόιμπλε είναι αν η Ελλάδα θα έπρεπε να εξωθηθεί σε έξοδο από την Ευρωζώνη το 2010. Το ενδεχόμενο είχε συζητηθεί στο υπουργείο Οικονομικών, αν και αυτές οι συζητήσεις ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν.”

Τέταρτον. Ας αποφασίσει ο κ. Ιγνατίου και οι πάσης φύσεως θιασώτες των αποκαλουμένων “εύκολων λύσεων”, ποια είναι τελικώς η άποψή τους περί ΔΝΤ. Είναι θετική ή αρνητική η παρουσία του στην Τρόϊκα. Δεν είναι δυνατόν κάποιες φορές να μιλούν με τον έναν τρόπο και κάποιες με τον άλλον. Για να τον διευκολύνουμε στην απόφασή του, εμείς ούτε ΔΝΤ θέλαμε, ούτε Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ούτε και ΕΚΤ, αλλά η χώρα έπρεπε να σωθεί από μια εθνική καταστροφή, για την οποία άλλοι είναι υπεύθυνοι αλλά για αυτούς δεν τολμά να πει ούτε μια λέξη ο κ. Ιγνατίου. Θα έχει τους λόγους του.

Ο λόγος του κ. Ιγνατίου λοιπόν, απέναντι στην πραγματικότητα.

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε. Κύριε Ιγνατίου, πρώτα τα χρήματα πάνω στο τραπέζι και μετά η μπλόφα.

Πηγή: TheInsider

Tι είναι οι αλκυονίδες μέρες που κάνουν την εμφάνισή τους από 15 Δεκεμβρίου ως 15 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο;

Οι αλκυονίδες μέρες είναι εκείνες οι μέρες του χειμώνα κατά τις οποίες επικρατεί καλός καιρός με έντονη ηλιοφάνεια, χωρίς σύννεφα και ανέμους και κάποιες φορές με υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες.

Οι ημέρες αυτές κάνουν την εμφάνισή τους από 15 Δεκεμβρίου ως 15 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, και συχνότερα μεταξύ 16-31 Ιανουαρίου.

Η ονομασία τους έχει αρχαιοελληνική προέλευση και αποδίδεται στον Αριστοτέλη. Το θαλάσσιο πουλί Αλκυόνη
Οι Αλκυονίδες πήραν το όνομά τους από το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη ή καλύτερα από τον ομώνυμο αστέρα (Αλκυών των Πλειάδων) που φέρει το όνομα του πτηνού.

Στις αλκυονίδες μέρες ο αστέρας Αλκυών μεσουρανεί τις απογευματινές ώρες πράγμα που σημαίνει ότι τις νύκτες του Ιανουαρίου βρίκεται στο ψηλότερο σημείο (ζενίθ) του ουράνιου θόλου. Αυτό το φυσικό φαινόμενο έδωσε την ονομασία Αλκυονίδες σε όλες τις συνεχόμενες ημέρες που ο αστέρας αυτός είναι ορατός στο ανώτερο σημείο του θόλου.

Επιστημονικά για τις αλκυονίδες μέρες η έντονη καλοκαιρία που επικρατεί κατά τις αλκυονίδες ημέρες; Η απάντηση είναι ναι! Από μετεωρολογική άποψη τις μέρες αυτές του χειμώνα λόγω του γεωγραφικού πλάτους της Ελλάδας, παρατηρείται εξίσωση των πιέσεων η οποία έχει ως αποτέλεσμα αφενός να μην υπάρχουν άνεμοι, και αφετέρου να υπάρχει έντονη ηλιοφάνεια, ακόμη κι αν η θερμοκρασία είναι χαμηλή.

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο παρατηρούνται αλκυονίδες ημέρες. Υπήρξαν χρονιές που απουσίασαν εντελώς, όπως το 1947, ενώ ούτε οι ημερομηνίες ούτε η διάρκεια τους είναι σταθερές. Συνήθως καλύπτουν το δεύτερο μισό του Ιανουαρίου.

Ωστόσο πολλοί διευρύνουν το διάστημα εμφάνισης τους από τις 15 Δεκεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου. Ωστόσο ουκ ολίγοι είναι και οι μύθοι γύρω από το φαινόμενο των αλκυονίδων ημερών. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο, η Αλκυόνη, κόρη του Αίολου, ήταν μία πανέμορφη γυναίκα η οποία ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα. Μάλιστα ο γάμος τους ήταν τόσο τέλειος που οι δυο τους πίστεψαν ότι είναι ισάξιοι των Θεών.

Τότε ο Δίας για να τιμωρήσει την αλαζονεία τους βύθισε το καράβι του Κύηκα και τον άφησε να πνιγεί. Η Αλκυόνη θρήνησε τόσο πολύ τον χαμό του συζύγου της που ο Δίας την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα πανέμορφο πουλί, το οποίο ήταν όμως καταδικσμένο να γεννά τα αυγά του τον χειμώνα.

Έτσι στις οι αλκυονίδες μέρες , τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στα βράχια και κατέστρεφαν τη φωλιά και τα αυγά της Αλκυόνης. Ο μύθος της Αλκυόνης Τότε λοιπόν ο Δίας την λυπήθηκε για άλλη μια φορά και διέταξε να σταματούν οι άνεμοι και να λάμπει ο ήλιος για δεκαπέντε μέρες μέσα στην καρδιά του χειμώνα προκειμένου να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αυγά της.

Μετεωρολογικό φαινόμενο ή προϊόν μυθολογίας, όπως και να έχει οι αλκυονίδες μέρες μας προσφέρουν μέχρι και δύο ολόκληρες εβδομάδες ηλιοφάνειας και καλοκαιρίας μέσα στον χειμώνα.

Πηγή: fimes.gr

Δισέλιδη επιστολή στο Indymedia απέστειλε ο Χριστόδουλος Ξηρός. Η επιστολή ξεκινά με τους στίχους του Θούριου «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Η επιστολή συνοδεύεται από φωτογραφία και βίντεο του Χριστόδουλου Ξηρού με φόντο τον Τσε, τον Αρη Βελουχιώτη, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.

Η επιστολή έχει ως εξής:

«Επειδή οι γνωστοί κροκόδειλοι των ΜΜΕ θ'αρχίσουν τις κλάψες για τα απολεσθέντα δικαιώματα, και θα ζητάνε όπως πάντα αίμα στην αρένα, έχω να πω τα εξής: Καταρχάς, η δημοκρατία σας έχει αποθάνει προ πολλού και το εξάμβλωμα που έχει απομείνει είναι τόσο εξόφθαλμα φασιστικό που εξέχουν γύρω του οι αγκύλες της σβάστικας.

» Μην παριστάνετε λοιπόν τους τιμητές και τους προστάτες τη στιγμή που δολοφονείτε τους νέους για 1.40€ και δεν σας καίγεται και καρφί. Όχι σε εμάς, απατεώνες των ΜΜΕ, φερέφωνα των δανειστών, δωσίλογοι του Δ'Ράιχ. Είναι φυσικό η έξοδός μου να προκαλεί πανικό και τρόμο σε σας και σ'αυτούς που υπηρετείτε!

» Αλλά όχι στην κοινωνία και στον λαό. Είστε απέναντί μας, είστε τσανάκια αυτών που μας καταστρέψανε και αυτό είναι πλέον συνείδηση όλων. Δε μας ξεγελάτε πια. Δε σας σώζει τίποτα, ούτε τα Νταχάου που σχεδιάζετε, ούτε οι στρατιές των μισθοφόρων. Ότι και να κάνετε πολύ σύντομα το ποτάμι της οργής θα φουντώσει και θα σας πνίξει!

» Και σας προειδοποιώ: Μην τολμήσετε να κανιβαλλίσετε τους συγγενείς μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, μη φαντασθείτε ότι θα επαναλάβετε τα όργια του 2002, όταν μας είχατε όλους αιχμαλώτους. Τώρα θα λάβετε την απάντηση που σας αξίζει!

» Για την ώρα τους αφιερώνω έναν στίχο απ'το τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου Καραϊσκάκης «Όταν γυρίσω θα σας γ...ω»

» Το αν κατάφερα να πείσω τους δεσμώτες να μου χορηγήσουν άδεια, το θεωρώ προσωπική επιτυχία και θα τους απαντήσω με την φράση που είπε ο Τζαβέλας όταν έπεισε τον Αλή Πασά να τον αφήσει ελεύθερο: 'Χαίρομαι που εγέλασα έναν δόλιο'. Πράξη βέβαια που πλήρωσε με την ζωή του παιδιού του, που ήταν όμηρος του Αλή Πασά.

» Αν ήσασταν έξυπνοι, θα μας είχατε δώσει όχι απλά άδειες αλλά και ελευθερία, όμως φυσικά δεν είστε. Τώρα την ύστατη ώρα αντί να φωνασκείτε υστερικά, να ετοιμάζετε πιο σκληρούς νόμους και πιο σκληρή καταστολή -που δείχνει και το μέτρο της δημοκρατίας σας- καλύτερα να ετοιμάζετε την ντροπιαστική φυγή σας. Γιατί η βασιλεία σας τελείωσε και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι!

» Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου και να επαναλαμβάνω την καραμέλα της εποχής 'κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι'. Δεν το έπραξα. Η επιλογή μου να παραβιάσω την άδεια καταστρέφει πρώτα-πρώτα την δική μου 'πορεία'.

» Όμως τι προοπτικές μπορεί να έχει κανείς όταν βλέπει την κοινωνία να καταρρέει, τη χώρα να καταστρέφεται και τον λαό να οδηγείται στον εξανδραποδισμό; Μέχρι πότε θα βλέπουμε εν έτει 2014 ανθρώπους να πεθαίνουν απ'τα μαγκάλια και να μένουμε απαθείς; Εγώ πάντως όχι!

» Πήρα για άλλη μια φορά την απόφαση, να βροντήξω ξανά το αντάρτικο τουφέκι ενάντια σε αυτούς που μας κλέψαν την ζωή και πούλησαν τα όνειρά μας για να βγάλουν κέρδος. Δεν θέλουμε τα ευεργετήματά σας, κρατείστε τα να φιλοδωρείτε κανέναν ρουφιάνο σας. Θέλουμε δικαιώματα και θα τα κατακτήσουμε με τ'όπλο στο χέρι. Δε ζητάμε χάρη από κανέναν και ειδικά από σας τους προσκυνημένους. Και καλά θα κάνετε αν ξανασυναντηθούμε που δεν το εύχομαι (ούτε σεις να το εύχεστε) να με σκοτώσετε γιατί αν με πιάσετε αιχμάλωτο πάλι θα ξαναφύγω για να σας πολεμήσω μέχρις εσχάτων.

» Θα κλείσω με ένα κομμάτι από την πολιτική μου δήλωση αντί απολογίας στο εφετείο, τον Νοέμβρη του 2006: 'Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αυτό που περιγράφετε, σίγουρα όμως είμαι αυτό που φοβάστε'».

» Και θα ξαναπώ τον ίδιο στίχο από τον Προμηθέα Δεσμώτη. 'Χτυπάτε, αλυσοδένετε το σώμα σκλάβοι του Δία ο νους -η ψυχή παραμένει λεύτερη'».

» 14-1-14, Χριστόδουλος Ξηρός, Ελεύθερο μέλος της 17Ν».



Πηγή: TheInsider